Είναι σαφές ότι κύριος στόχος των soundtrack είναι να χρωματίζουν τις σκηνές μιας ταινίας, άλλοτε απλά συνοδεύοντας τες και άλλοτε δίνοντας τους έμφαση. Αρκετά προσφιλής τακτική είναι η επιστράτευση διαφόρων μουσικών κομματιών – θεμάτων με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός compilation disc, ενώ σε ιδιαίτερες περιπτώσεις επιστρατεύεται κάποιος καλλιτέχνης ο οποίος δημιουργώντας πλέον μια αμφίδρομη σχέση με την ταινία, όχι μόνο τη “ντύνει” μουσικά αλλά και εμπνέεται από αυτή. Στην περίπτωση μας ο Κωνσταντίνος Β ξεπερνά κάθε προσδοκία, αντιμετωπίζοντας την ιδιαιτερότητα ότι καλείται να ντύσει μουσικά μια ζωντανή θεατρική παράσταση. Το σενάριο χτίζεται και περιστρέφεται γύρω από την ιστορία του Harry και της Kate, ενός αρκετά ιδιότροπου ζευγαριού πνευματικά άρρωστων νέων με τάσεις σχιζοφρενίας, που συναντιούνται κατά τη διάρκεια ενός session της ομαδικής θεραπείας τους. Ο έρωτας με την πρώτη ματιά είναι μόνο η αρχή, σε μια αγάπη που αστραπιαία εξελίσσεται σε απόλυτη και εσωστρεφή. Μέσα από αυτή την παράφορη σχέση δημιουργείται το όνειρο της Astral, της ένωσης τους στα μάτια ενός παιδιού, καρπού της αγάπης τους. Ο φύλακας άγγελος της Kate από όπου δίνουν και το όνομα στην κόρη τους φροντίζει να τους χαράζει το δρόμο, άλλοτε καθοδηγώντας τους και άλλοτε προειδοποιώντας τους για τις κακοτυχίες που έρχονται, εκείνες τις στιγμές που η αγάπη τους δεν μπορεί να τους προστατέψει από την καθημερινή πραγματικότητα. Στην θεατρική παράσταση ο Harry Goodman ενσαρκώνεται από τον Άκη Σακελλαρίου και η Kate από την Νατάσα Καλογρίδη ενώ τον ρόλο κλειδί του Morris, αδερφού του Harry έχει ο Θοδωρής Αθερίδης. Αναπόφευκτο είναι να γίνει αναφορά στην κινηματογραφική εκδοχή, που πρόκειται για μια βραβευμένη Αυστραλιανή παραγωγή του 1995 με τον John Lynch και τη γλυκύτατη Jacqueline McKenzie στους αντίστοιχους πρωταγωνιστικούς ρόλους, πλαισιωμένη από ένα επίσης πολύ αξιόλογο soundtrack. Η δουλειά του Κωνσταντίνου Β, λειτουργεί όχι μόνο παρακολουθώντας σα camera τα τεκταινόμενα, αλλά προχωρώντας ένα ακόμα βήμα παραπάνω, μπαίνει μέσα στον ψυχισμό των πρωταγωνιστών, σκιαγραφώντας τα συναισθήματα τους καθώς αυτά εξελίσσονται με την υπόθεση. Έρωτας, χαρά, αγάπη, μελαγχολία, αδιέξοδο, όλα ειπωμένα με μουσική. Μοναδική εξαίρεση με στιχουργικό περιεχόμενο, αποτελεί το κύριο θέμα του soundtrack “Τυχερό αστέρι” στο οποίο ο Γιάννης Παλαμίδας ερμηνεύει τους πανέμορφους στίχους του Κωνσταντίνου Β, μέσα σε μια χαρακτηριστική μελό 60’s αισθητική. Η πλειοψηφία των κομματιών είναι μικρής διάρκειας, τα υπόλοιπα όμως μας ανταμείβουν καθώς είναι ικανότατα να λειτουργήσουν ακόμα και αυτόνομα, αν και η αίσθηση που δημιουργούν σα σύνολο είναι αξεπέραστη. Χαλαρά κυκλικά riffs, θέματα σε πιάνο, ατμοσφαιρικές ηλεκτρονικές προεκτάσεις και αναζητήσεις, συντελούν σε ένα παραμυθένιο album, πλασμένο για να αγγίζει στο κέντρο των αισθήσεων. Αναμφισβήτητα, ότι πιο ξεχωριστό έχει παρουσιαστεί στο είδος του.
