Μια ιδιαίτερη κυκλοφορία έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι συμβαίνουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στη χώρα μας, τα οποία σπάνια φτάνουν στα αυτιά ακόμα και του πιο διψασμένου για αναζητήσεις και διερευνητικά ταξίδια στον ευρύτερο ηχητικό χώρο, ακροατή. Το 93:99 είναι ένα από αυτά. Αποτελείται από οκτώ ηλεκτροακουστικά έργα που συνετέθησαν και έγιναν αντικείμενο επίπονης επεξεργασίας από μια ομάδα ανθρώπων (καθηγητών και φοιτητών) του Προγραμματος Ψυχοακουστικης του Αριστοτελειου Πανεπιστημιου Θεσσαλονικης. Μεταξύ των ετών 1993 και 1999, το Εργαστηριο Μουσικης Πληροφορικης αποτέλεσε τη βάση για τις πειραματικές τους συλλήψεις και ανησυχίες. Οι Τίτη Αδαμ, Δημήτρης Αδάμ, Αλέξανδρος Αποστολίδης, Δημήτρης Καμαρωτός, Αχιλλέας Σουρλας, Δημήτρης Συκιάς, Κατερίνα Τζεδάκι, με εφαλτήριο τις πρωτοποριακές μεθόδους της ηλεκτροακουστικής και μπαστούνι την εφαρμογή των μαθηματικών στη μουσική σύνθεση, μάζεψαν ήχους από παντού (τη φύση, τα φυσικά όργανα) και παρήγαγαν κάποιους άλλους με τη βοήθεια του υπολογιστή. Έπειτα δεν αφέθηκαν στον πειρασμό να τα πειράξουν ηλεκτρονικά τυχαία, αλλά με βάση τη θεωρία εφάρμοσαν ανάλογες παραμορφώσεις στους ήχους προκαλώντας τις μεταβολές στον ψυχισμό του ακροατή εξ αιτίας αυτών, με άκρως ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Το να βαθμολογήσει κανείς ένα τέτοιο μουσικό και επιστημονικό έργο, θα ήταν κάπως αδόκιμο, αν και από μόνο του, σαν αυτόνομο ηλεκτροακουστικό μουσικό έργο και χωρίς το προαναφερθέν ιστορικό, είναι ικανό να ερεθίσει ευχάριστα το ανοιχτό -στο διαφορετικό- αυτί. Χαιρόμαστε, βέβαια, που στην εποχή μας, τέτοια έργα βρίσκουν το δρόμο της δισκογραφίας για παράλληλες αναζητήσεις.
