Ο Πατρινός ποιητής Διονύσης Καρατζάς μας άφησε ποίηματα για εύθραυστους -όχι στα λόγια- χαρακτήρες που ζουν λίγο παραπάνω έντονα από το κανονικό τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, με λίγα λόγια εφηβικές καρικατούρες με ονειρικές εμμονές και συχνές μελαγχολικές αποδράσεις στα άδυτα της νοσταλγίας. Ο Γιώργος Ανδρέου τα μελοποίησε, διατηρώντας αυτές τις λεπτές και εύθραυστές τους επιφάνειες, με τη βοήθεια της ορχήστρας νυκτών εγχόρδων του Δήμου Πατρέων υπό τη διεύθυνση του Θανάση Τσιπινάκη. Κιθάρες, μαντολες και μαντολίνα δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στο οποίο όμως καλούνται να πατήσουν πάνω τραγουδιστές διαφορετικών αναγκών και διαθέσεων. Για παράδειγμα η Ελένη Τσαλιγοπούλου κουβαλά μέσα της τη νοσταλγία και την απαραίτητη παραμυθένια υφή στην ερμηνεία, η Τάνια Τσανακλίδου ούτε λίγο, ούτε πολύ συγκλονίζει στο "Τι Μένει", αλλά ο Δημήτρης Μπάσης και (ακόμα περισσότερο) ο Μάριος Φραγκούλης μάλλον ισοπεδώνουν και ερμηνεύουν άψυχα τα κομμάτια που τους δίνονται. Εν κατακλείδι, μια αρκετά συναισθηματική κατάθεση του Καρατζά αποκτά το μελοποιημένο της (κατά βάση "έγχορδο") ταίρι από τον Γιώργο Ανδρέου, όμως η ερμηνεία δεν δείχνει να στέκεται τις περισσότερες φορές στο ύψος και κυρίως στο ύφος των περιστάσεων...
