Φτάσανε κιόλας στην τρίτη τους δισκογραφική προσπάθεια οι Εκτός Μάχης, μέσα σε 8 χρόνια όχι και τόσο ενδελεχών μουσικών αναζητήσεων. Ανήκουν μάλλον στην κατηγορία των καλλιτεχνών που δεν επιδίωξαν να παίξουν παρεμβατικό ρόλο στην εγχώρια ροκ σκηνή, και μάλλον είναι αργά να το πράξουν και τώρα. Και στα 12 κομμάτια του "Γη Αθανάτων" δεσπόζει μια συμβατική -άλλοτε σκληρή, άλλοτε μελωδική- ροκ άποψη, από αυτή που έχουμε συνηθίσει πλέον να ακούμε από εγχώριες μπάντες. Μια άποψη, όμως, που αν και μονίμως θυμίζει κάτι, έχει και τα θετικά της: Οι συνθέσεις του κιθαρίστα Αδριανού Παπαμαρκου δεν είναι αδιάφορες και ίσως είναι από τις καλύτερες που έχουμε ακούσει τελευταία από ένα τέτοιο συμβατικό συνδυασμό και η φωνή του Μιχάλη Σκαρακη μοιάζει πολύ πιο προικισμένη και -πλέον- δουλεμένη από αυτή πολλών εκ των συνοδοιπόρων του. Η "Γη Αθανατων" δεν υπόσχεται και ιδιαίτερες συγκινήσεις, αλλά δεν απογοητεύει κιόλας, παίζοντας με προσοχή και μαεστρία ανάμεσα στη μπαλάντα και στις δυνατές και συμπαγείς ροκ φορτίσεις. Μας είναι όμως αρκετό; Στις πρώτες μας επαφές, ίσως. Επειδή, όμως, κάποιες μπάντες το "παιδεύουν" περισσότερο (και όχι απλώς για να το "παιδεύουν") και δεν μας κάνουν να αισθανόμαστε το σύνηθες deja-vu, θα λέγαμε πως όχι.
