Αν τα Αστρανάματα σας απέπνεαν θαλασσινή φρεσκάδα και σας έκαναν να επανεκτιμήσετε το χαμένο σύνδεσμο με την παράδοση, αν συγκινήστε με επιτηδευμένες και καλογυαλισμένες εκδόσεις δημοτικών κατακτήσεων, αν δεν φυσάτε με μίσος κάθε σκόνη του album γυρεύοντας να κράξετε την αντισυμβατικότητα και το ανακάτεμα ήχων και ρυθμών άσχετων χρονικά και τοπικά μεταξύ τους, αν η φωνή του Παντελή Θαλασσινού σας χτυπάει στην καρδιά από την εποχή των Λαθρεπιβατών και πρόσφατα μέσω των κοινών εμφανίσεων με το Γεράσιμο Ανδρεάτο, αν συγχωρείτε την έλλειψη ουσιαστικής βάσης στους στίχους και ενίοτε και νοήματος (αυτό βέβαια θα πρέπει να το συγχωρήσετε από αμέτρητους Ελληνες στιχουργούς), αν τέλος πάντων δεν σας ενδιαφέρει τι ακούτε, αλλά πως το προσλαμβάνετε, τότε ο Παντελής Θαλασσινός δεν θα σας απογοητεύσει.

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured