Ο Coti K. έφτιαξε όνομα στη χώρα μας μάλλον με τις εκπληκτικές παραγωγές του σε κορυφαίες ελληνικές rock κυκλοφορίες (δύο από τις καλύτερες φετινές - Ονειροπαγίδα και Bokomolech πέρασαν από τα δικά του χέρια) παρά από την electronica δραστηριότητά του. Οι Ricochet, οι Dada Data, οι In Trance 96, οι Raw (ως μέλος), και κυρίως οι Stereo Nova (ως παραγωγός - και ουσιαστικά το αφανές μέλος τους) ήταν σταθμοί που δέχθηκαν τις ανοιχτόμυαλες ηχητικές προτάσεις του, από το 1984 κι έπειτα.. Από τα 18 του χρόνια βγήκε κουρμπέτι, ως μουσικός, μηχανικός ήχου και παραγωγός. Φανταστείτε τον ως ένα απομακρυσμένο παιδί από τα mainstream γούστα της εποχής, που άκουγε πολλά, απέρριπτε πολλά και γύρναγε το κεφάλι μόνο σε κάτι Tuxedomoon περιπτώσεις. Ο Ελληνοϊταλός παραγωγός πλέον βρίσκεται στην ηλικία των 33, με άπειρα ακούσματα, και λίγα αλλά σημαντικά ευρήματα στο σακί του. Και επιπλέον με τα λάθη, τα θετικά, τις εμπειρίες δύο προσωπικών album.Το κυριότερο όμως είναι ότι στο νέο album, με τίτλο "Lego", δεν ακούμε "πλίνθους ατάκτως ριγμένους" και ιδέες με τη μορφή επιτηδευμένων ασκήσεων ύφους, αλλά συνολικά ένα 53λεπτο καρα-ψαγμένο μουσικό έργο, που δεν στηρίζεται σε κάποια ελλιπή ανάπτυξη μερικών αξιόλογων ιδεών (βλέπε Woofer), ούτε σε υποτονικές φανφάρες που στερούνται συναισθήματος (βλέπε πάλι Woofer). Το Lego είναι μελετημένο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, μελετημένο όμως όχι από κάποιο βίτσιο περφεξιονισμού που αφαιρεί από το συναίσθημα, αλλά ακριβώς για να δώσει (επιτέλους) το συστατικό αυτό σε κάποια ελληνική κυκλοφορία (εξαιρούνται από το χώρο της electronica οι μοναδικοί Sigmatropic). Δεν έχει νόημα να καθίσει κανείς και να περιγράψει τον τρόπο, να αναλύσει ξεχωριστά το πως σκορπίζει σχολαστικά τα electro ηλικά σε soulful, pop, μελαγχολικές, ambient ατμόσφαιρες. Το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να χαλάσει την έκπληξη. Να αρχίσω να περιγράφω για το πως διακόπτεται η ονειρική ατμόσφαιρα από τις κιθαριές του Κώστα Παρίση (από τα Υπόγεια Ρεύματα), πως αναμιγνύονται μουντά, διαλογιστικικά ή ρομαντικά pop χρώματα με απαλά beats και βιολοντσέλο; Ούτε ιδιαίτερο νόημα θα είχε, ούτε το δικό σας μετέπειτα άκουσμα θα εξυπηρετούσε. Το μόνο που θα σας πω είναι εμπιστευτείτε τις συλλήψεις του δαιμόνιου αυτού μυαλού. Δεν θα σας απογοητεύσει. Ετσι απλά!
