Χρηστική η ευκολία των γνωμικών και των παραπομπών. Γραφιάς και αναγνώστης συναινούν ανακουφιστικά σε περιπτώσεις που συγκλίνουν στις όποιες αναφορές, μα και ευκόλως διαφωνούν όταν αυτές είναι άστοχες, ανιστόρητες και ουρανοκατέβατες. Εν παραδείγματι, αν κάποιος εμφανιστεί ακούγοντας το Come Around And Love Me και τη βελούδινη φωνή του Jalen Ngonda που προστέθηκε πριν λίγο καιρό στο οπλοστάσιο της Daptone, και αρχίσει να μιλά για τη Motown και τους Funk Brothers, για το falsetto του David Ruffin και για την παντοτινή ψυχή του Marvin Gaye, προφανώς και δε θα τον πάρουμε με τις πέτρες ως αστοιχείωτο.
Έχοντας υπόψη αυτές τις παραδοχές φαίνεται πως πορεύτηκε με γοητευτική αυτοπεποίθηση, ο μεγαλωμένος στην Washington DC, μα βρετανός ως προς την έδρα, Jalen Ngonda για το ντεμπούτο του. Ο 28χρονος διατείνεται πως θα ήθελε κάπου ανάμεσα στις μουσικές του, να αντηχούν οι Beatles και οι Beach Boys, μα ξεκινά με σαφή “Marvin –What’s Going On” στόχευση στο ομότιτλο, ενώ απνευστί συνεχίζει με το μελένιο “If You Don’t Want My Love” που έπλασε παρέα με τον Ben Trokan. 11 soul σιγουράκια σε ένα LP που τον ταλαιπώρησε καιρό μέχρι την κυκλοφορία, μιας και τα σχέδια ανατράπηκαν από πανδημία και λοιπές αναποδιές, μα ο δρόμος προς τα Hive Mind Studios στο Brooklyn ήταν γραμμένος στο πεπρωμένο του. Ενδεχομένως, η ιστορία να είχε γραφτεί αλλιώς αν, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, έχει επιλέξει το μονοπάτι της Sony ή της Universal με προορισμό μια πιο contemporary έκφραση. Εκεί η νουθεσία επέτασσε μια εκφορά, τρόπον τινά ως μια αρσενική εκδοχή της Adele…
Billy Stewart, Curtis Mayfield, Gene Chandler, Gamble and Huff, και ας σταματήσουμε το ακατάσχετο name dropping, όλα τα συστατικά είναι εδώ, στο κατάλληλο σπίτι, αυτό της Daptone, με το αστείρευτο όραμα για τη soul του αιώνα μας, για την αδιάλειπτη συνέχεια αυτής της αλυσίδας. Οι Mike Buckley και Vincent Chiarito από την παρέα του Charles Bradley έβαλαν σε τάξη τις ιδέες, οι μουσικοί της Daptone τους ρυθμούς που κυλούν νεράκι και ο Ngonda τα γνώριμα και απαραίτητα κύτταρα των ιστοριών. Τίποτε το αμφιλεγόμενο, καμιά αμφισημία, μονάχα γλυκιά και ευαίσθητη soul, αυτό το εφήμερο παρηγορητικό βάλσαμο που πηγάζει εκ νέου από σύγχρονους παίκτες όπως ο Ngonda, όπως οι Thee Sacred Souls ή ο Leon Bridges. Διάβαζα στο Facebook μια ανάρτηση ακροατή αναφορικά με το Come Around And Love Me όπου συμπύκνωσε τη δυναμική του στην εξής φράση: «Μια ατέλειωτη ομορφιά είναι ο δίσκος».
Φίλος καλός ο Jalen Ngonda όσο σε συντροφεύει στην ακρόαση, ή καλύτερα στις επαναλαμβανόμενες αβίαστες και χαλαρές επανακροάσεις που προκαλεί. Έχει τις απαραίτητες αρετές, τη δίψα, το μεράκι, το σωστό αυτί και το νεύρο στην εκφορά ώστε να απλώνει νοητά το κατευναστικό του χέρι στον ώμο. Με αντίστοιχη θαλπωρή όπως εκείνη των προλογικών παραπομπών του, χωρίς να έχει όμως ακόμη το μεγάλο τραγούδι, μα με δρόμο ζωηρά ανοιχτό. Είναι κρίμα που δε θα περάσει από τα μέρη μας κατά την ευρωπαϊκή του περιοδεία, ζάχαρη θα την περνούσαμε…
