Άλμπουμ που μας πέτυχε στο φευγιό και δεν προλάβαμε να τα πούμε και να τα γράψουμε και ναι, ένα ντεμπούτο δυνατό, επιτέλους ξεχωριστό, παιχνιδιάρικο και ευρηματικό από ένα τρίο γεμάτο αυτοπεποίθηση που ξέρει καλά τη δουλειά του και ήρθε η στιγμή να μας συστηθεί.
"We are Being Dead" τραγουδούν κι αν θυμάμαι καλά, λίγες μόνο μπάντες μας έχουν συστηθεί με αυτό τον τρόπο, ανάμεσα στις οποίους οι Black Sabbath και οι Bad Company κι έτσι με τη στόφα του παλιού συνεχίζουν τραγουδώντας "We’re having a good time/We hope you’re having a good time, too!" ανάμεσα σε DIY garage-rock ακατέργαστες κιθάρες και «παιδικά» φωνητικά και καθόλου δεν διστάζουν μη κατηγορηθούν για προχειρότητα, αφού το When Horses Would Run είναι μια συλλογή τραγουδιών πολύ καλά φροντισμένη με ποικιλία ρυθμών -σε κάποια σημεία με περισσότερο upbeat- με τις φωνές των Falcon Bitch και Gumball και κιθάρες εμπνευσμένες από τη Δύση, τα αμερικανικά τοπία, το παρελθόν.
Το Texas trio που αποτελείται από τους Falcon Bitch, Gumball και Ricky Moto -και αν υπήρχε τέταρτο μέλος αυθόρμητα απαντούν ότι θα ήθελαν την Kim Gordon-, γνωρίστηκε τυχαία, ενώ εργαζόταν στο Cinnabon και από τότε είναι φίλοι, γράφουν μουσική μαζί, είναι ήδη πασίγνωστοι για τα ξεχωριστά live τους και τα τρολαρίσματα σε δημοσιογράφους και ήρθε η στιγμή που περιμέναμε να μας βάλουν στον μικρό αλλόκοτο κόσμο τους με τα τοπία ερήμου, τους ύποπτους cowboy, τα βρώμικα υπόγεια και τους ανέμελους κλέφτες.
Ένας δίσκος γεμάτος νοσταλγία με τις ρίζες του στο 2017, με τους lo-fi ήχους της κιθάρας και της φωνής σε μια σύνοψη των τελευταίων έξι χρόνων. Ριφάκια βγαλμένα από ταινία western, ευφυέστατοι στίχοι, αλλόκοτο χιούμορ, ξεκάθαρες επιρροές από τη surf rock των ‘60s, την indie των ‘90s και την lo-fi garage των 2010s, οι γεμάτοι ζωή -σχήμα οξύμωρο- Being Dead δημιουργούν μια συλλογή αυθεντική αποδεικνύοντας ότι κάποιες φορές όταν κάνεις μουσική, αρκεί να περνάς καλά.
Είναι αυτό που λέμε «storytelling» κι όταν τα θέματα είναι ο καπιταλισμός ("Misery Lane"), τα acid trips ("Daydream"), η θρησκεία (άκου το a cappella "God vs Bible" και το μυστηριώδες"Holy Team") και οι πρωταγωνιστές κάποιος hippie και cult τύπος που λατρεύει τα δέντρα ("Treeland"), ένας νωθρός επαρχιώτης σάτυρος ("Misery Lane") ή οποιοσδήποτε και οτιδήποτε άλλο αναδύεται μέσα από καθηλωτικές ιστορίες, δεν μπορεί παρά μόνο να σε κατακτά.
Το "The Great American Picnic" ανοίγει το άλμπουμ και σε κερδίζει με τον ‘60s ήχο του, σαν βγαλμένο από κάποια ταινία του Tarantino, το τέλειο soundtrack για έναν καλπασμό πάνω σε άλογο σε κάποιο τοπίο της αμερικανικής Δύσης. Το "Last Living Buffalo" αμέσως μετά, κι εδώ ένα δάκρυ κυλά για το τελευταίο βουβάλι του ράντσου που βρίσκει τον θάνατο λόγω της ανθρώπινης λαιμαργίας-απληστίας, ένας ύμνος-υπενθύμιση για τα δικαιώματα των ζώων που βρίσκει την κορύφωση σε ένα οργισμένο drums ξέσπασμα, καθώς η Falcon Bitch ουρλιάζει "You killed them" που ακολουθεί το "Fur for fashion".
Ήδη αγαπημένο το "Muriel’s Big Day Off" με τα πιο χαριτωμένα φωνητικά και το "Ohh ohh" surf-refrain που εξυμνεί το ζήλο για ζωή και σύνδεση και αποτελεί μια φαντασίωση ληστείας που κινείται ανάμεσα στην acid-pop και την jazz-pop. Ένα πραγματικά ενδιαφέρον άλμπουμ που ξεχειλίζει από ενέργεια και πάθος, θα σε κάνει σίγουρα να κουνήσεις τους γοφούς σου με αυτά τα σούπερ μεταδοτικά zig zag ριφάκια στο "Come On", όσο διστακτικός κι να είσαι, ενώ θα σε βυθίσει στο συναίσθημα, στην περισυλλογή και στον βαθύ στοχασμό σε άλλες στιγμές, όπως εκείνη του "Misery Lane".
Ένα άλμπουμ που δεν στέκεται για πολύ σε ένα μέρος, αλλάζει συνέχεια θέση χάρη στις λέξεις και τις ιστορίες που αυτές χτίζουν, άλλοτε χτίζεται πάνω σε κλασικές δομές κι άλλοτε πειραματίζεται κι αγγίζει το κόσμο του παραλόγου και της παραμόρφωσης, ξορκίζει το παρελθόν των συντελεστών του, τις εμμονές τους, διδάσκει τη σημασία του «εδώ και τώρα», της διασκέδασης, της φιλίας, της ανθρώπινης «χημείας» κι όλα αυτά αναμειγνύοντας surf rock, freak pop και frantic punk μελωδίες, αγγίζοντας μέχρι και τη χαοτική free jazz, γιατί σίγουρα οι επιρροές των Falcon Bitch και Gumball στο "When Horses Would Run" είναι τέτοιες και μας μυούν με ενθουσιασμό στην iconic μουσική σκηνή του Austin και στον δικό τους αποκλειστικά ήχο που λούζεται από το φως του ήλιου και τη χαρά.
Να σας συστήσουμε τους Being Dead.
