Μιά εκφραστική φωνή, ένα πιάνο κι ένα μπάσο (με διάσπαρτες σταγόνες από λούπες, moog και πλήκτρα) δημιουργούν ένα μουσικό τοπίο εξαιρετικής αισθητικής και ονειρικών μουσικών τοπίων ικανών να μας ταξιδέψουν εκεί που η πραγματικότητα χάνεται και η δύναμη της τέχνης φανερώνει την αναγκαιότητα της σαν βάλσαμο της ψυχής.
Η πακιστανικής καταγωγής Νεοϋορκέζα Arooj Aftab φέρνει μαζί της εφόδια από τον μυστικισμό και το μελόδραμα της μακρινής πατρίδας της που βρίσκουν καταφύγιο για να φωλιάσουν μέσα σε ένα μινιμαλιστικό περιβάλλον με jazz υπόβαθρο που δημιουργούν για να την υποδεχτούν ο πιανίστας Vijay Iyer και ο μπασίστας/πολυοργανίστας Shahzad Ismaily (και οι δυό τους με καταγωγή από τις ίδιες περιοχές), έχοντας όμως και οι ίδιοι άπλετο χώρο για να αναπτυχθούν, να δημιουργήσουν και να εκφράσουν την τέχνη τους και την τεχνική τους.
Είναι προφανές ότι μεταξύ τους η χημεία λειτουργεί και αποδίδει γι' αυτό ο δίσκος είναι «ζωντανά» ηχογραφημένος με ελάχιστη εκ των υστέρων επεξεργασία. Μπήκαν και οι τρεις μαζί στο στούντιο και άρχισαν να ταξιδεύουν ανεβασμένοι στο ίδιο σύννεφο που κινείται απαλά και ήσυχα στον ουρανό της μουσικής που δεν έχει σύνορα, δεν έχει είδη, δεν έχει περιορισμούς και καλλιτεχνικά όρια.
Ατόφια συναισθηματική έκφραση, ποιητικός λόγος, αίσθηση του μέτρου, λιτές και λειτουργικές μελωδίες, μουσική έξω από εποχές και ιδιώματα αλλά όχι χωρίς ταυτότητα αφού η πακιστανική και ινδική παράδοση, η τζαζ, ο σύγχρονος μινιμαλισμός, ο αυτοσχεδιασμός, η αβανγκαρντίστικη εγκεφαλικότητα, ο λυρισμός αλληλεπιδρούν διαρκώς για ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα που διαψεύδει για μία ακόμη φορά όσους επιμένουν ότι στις μέρες μας δεν συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα στη μουσική.
Και καλά, είναι όλα τόσο καλά και ενδιαφέροντα; θα μου πεις... Όχι ακριβώς. Η απουσία τονικών/ρυθμικών διακυμάνσεων, η αμηχανία σε κάποια σημεία της ανάπτυξης στα πιό μεγάλα στη διάρκεια τραγούδια, η αίσθηση της επαναλαμβανόμενης φόρμας είναι κάποια από τα σημεία που μπορεί να παρατηρήσει κανείς αλλά αυτά δεν αποδυναμώνουν και πολύ την εντύπωση που διατύπωσα στην αρχή: η ομορφιά της απλότητας θα κερδίζει πάντα.
