Η πολυρυθμία της αφρικάνικης ηπείρου, ειδικά στη βόρεια πλευρά της, είναι η βάση πάνω στην οποία απλώνει τα θορυβώδη, υπερηχητικά και πειραματικά ηχοτοπία του ο Mhamad Safa -κάτοικος Λονδίνου αλλά με καταγωγή από την Beirut που υπογράφει την τέταρτη LP κυκλοφορία της UIQ, της ετικέτας του Lee Gamble που είναι ένα από τα επιδραστικά underground κεφάλια της ευρωπαϊκής underground ηλεκτρονικής σκηνής, με κυκλοφορίες στην PAN αλλά και εντυπωσιακό dj background. Αυτά για να γίνει κατανοητό ότι ένα promo από τον κατάλογο της UIQ θέλει τον χρόνο του και είναι απαιτητικό και δύσκολο όσο και ο ήχος που πολλές φορές ακολουθεί στα σετ του και το αφεντικό της ετικέτας.
Σε κάθε περίπτωση εδώ έχουμε να κάνουμε, σε μεγάλο βαθμό, με τους ρυθμούς και εν μέρει τις φωνητικές μελωδίες που έρχονται από την παράδοση χωρών όπως Gnawa, Amazigh, Rai στη βόρεια Αφρική, Sea Music, Laywa και Samiri από την αραβική Peninsula. Τα samples τοποθετούνται πάνω σε καταιγιστικά βιομηχανικά beats που άλλοτε θυμίζουν τον κοφτερό ήχο των παραγωγών του Tzusing και άλλοτε έχουν από μόνα τους αυτή το “άρρωστο” (με την καλή έννοια) ύφος που επιβάλλεται να κουβαλάει στα στικάκια του κάθε dj που περνάει τις πόρτες του Berghain. Κυκλώνοντας αρκετές φορές τον ίδιο τρόπο σύνθεσης των beats και ακολουθώντας πιστά τεχνικές cut & paste που συνηθίζονται στο είδος του φουτουριστικού beatmaking, ο Safa δημιουργεί συντονισμούς μεταξύ των ηχητικών samples που έχει συλλέξει και τα ενώνει με την “ασύμμετρη και ωμή” εκδοχή της χορευτικής μουσικής, όπως την οραματίζεται εδώ.
Πρoσπαθώντας να τοποθετήσει κανείς το αποτέλεσμα σε κάποιου είδους μελλοντικό μουσικό χάρτη, καταλαβαίνει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα έργο τέχνης που προσπαθεί να εντάξει μεταναστευτικούς και εξωτικούς ethnic ήχους μέσα σε βιομηχανικά τοπία όπως αυτό του Λονδίνου και “σπασμένα” beats που η παραμόρφωση τους τα κάνει να ακούγονται ανένταχτα αλλά και μονίμως επιταχυνόμενα. Οι νέες διαστάσεις που μπορεί να δώσει στο sound design είναι μάλλον το ζητούμενο στη νέα δουλειά του αρχιτέκτονα και ερευνητή Mhamad Safa, καθώς επικεντρώνεται στις πολυ-κλιμακωτές συνθήκες των παραδοσιακών μελωδιών που χρησιμοποιεί ως δείγμα, δείχνοντας να αναλύει σε βάθος τις ηχητικές τους δομές. Ο τρόπος άλλωστε που διασταυρώνει τις αλγοριθμικές επαναλήψεις των beats του με το ηχητικό αποτέλεσμα παραδοσιακών και υποπολιτισμικών κληρονομιών της αφρικάνικης ηπείρου, τελικά συμπίπτουν με τα περιβάλλοντα συγκρούσεων και βίας που συναντάμε συχνά σε αυτές τις περιοχές.
Πρακτικά ο Safa συναρμολογώντας το μεγαλόπνοο ηχητικό του σχέδιο, μέσω της μικρο-δειγματοληψίας και της τεχνολογίας αλγοριθμικού ήχου, ποντάρει στην ψυχοακουστική του ακροατή και με αποκορύφωμα τα έντονα beats και τις ρυθμικά παράξενες παρεμβάσεις του, δημιουργεί ηχητικές ανωμαλίες που στο μέλλον θα προσδιορίζονται ως εικαστικοί πειραματισμοί.
