Να ξεκινήσουμε αυτή την κριτική, τονίζοντας ότι κατά τη γνώμη του γράφοντος ο Axel Boman συγκαταλέγεται στους πιο αξιοσημείωτους dance παραγωγούς των ημερών μας. Στα δύο πρώτα full-length άλμπουμ του, Family Vacation και Le New Life, ο Σουηδός καλλιτέχνης παρουσιάζει μία ομιχλώδη, συναισθηματική και παιχνιδιάρικη deep house, με αναφορές τόσο στο ambient, όσο και στη disco. Συναρπαστική είναι και η συνεργασία του με τον Ισπανό John Talabot στο ντουέτο Talaboman. Πριν λίγο καιρό ο Axel Boman κυκλοφόρησε ταυτόχρονα δύο νέα άλμπουμ, τα οποία συμπεριλαμβάνονται σε μια τριπλή βινυλιακή έκδοση, συνοδευόμενη από ένα “ρετρο-φουτουριστικό” διήγημα . Έχουμε, λοιπόν, το Luz και το Quest For Fire. Αν και οι δύο κυκλοφορίες συνέχονται χάρη στο προσωπικό ύφος του Boman, θεωρώ πως δεν έχουν την ίδια ποιότητα.
Στο Luz οικοδομείται ένας ευγενικός, ατμοσφαιρικός, αλλά και κάποιες στιγμές θρασύς χορευτικός ήχος - κάπως σαν να προσεγγίζεται το στυλ που ο μέγας DJ Harvey έχει χαρακτηρίσει ως “adult dance music”: “not necessarily instantly gratificational, but a little more sex-orientated, a little more sleazy, a little more grown-up, rock-y, slower”. Στο "Atra" οι αυτοσχεδιασμοί του σαξοφώνου του Christian Harborg απλώνονται σε ένα κεφάτο ρυθμικό μοτίβο, ενώ στο "BUHKA", με τα φωνητικά του Kamohelo των Off The Meds, προτείνεται ένας άλλος, μαζί ονειρικός και αλήτικος δρόμος για το κατ' αλλά εντελώς εμπορικό στιλ των afrobeats. Τέλος, στον balearic ύμνο "Hold On", όπου τραγουδά ο Baba Stiltz, συναντάμε synthpop επιρροές
Από την άλλη πλευρά, στο δεύτερο άλμπουμ, Quest For Fire, ο ήχος γίνεται πιο χορευτικός, πιο αφαιρετικός, αλλά και δυστυχώς κάπως πιο μονότονος. Τα tracks είναι μεν προσεγμένα, ωστόσο ακολουθούν ένα ασφαλές μονοπάτι: μέσα από ambient synths σταδιακά αναδύεται ένα jazzy - funky sample μαζί με έναν 4/4 ρυθμό. Σε αυτό το μοτίβο εξαίρεση αποτελεί το "Roman Plumbing", χάρη σε ένα ανανεωτικό broken beat στοιχείο. Στη συγκεκριμένη σύνθεση συμμετέχει ξανά ο Christian Harborg. Ένας πιθανός λόγος που το Quest For Fire χάνει σε πολυχρωμία είναι ότι ο Axel Boman δουλεύει κυρίως μόνος του, ενώ στο Luz συνεργάζεται με φίλους.
Εν κατακλείδι, αν και το Quest For Fire ηχεί απλώς συμπαθητικό, το Luz μοιάζει να προορίζεται για τα μέχρι τώρα άλμπουμ της χρονιάς ανεβάζοντας το συνολικό αποτέλεσμα της έκδοσης. Και οι ώριμοι ενήλικες ακόμα χορεύουν.
