Η επαναφορά της punk / hardcore μουσικής στο προσκήνιο, ήταν μια αναμενόμενη εξέλιξη από την στιγμή που προκύπτει ως αντίδραση σε ένα rock σκηνικό που φυτοζωεί ανάμεσα σε επανακυκλοφορίες, deluxe βινυλιακές εκδόσεις και ανακοινώσεις μεγαλεπήβολων tour από σχεδόν όλους τους ζωντανούς, δεινοσαυρικούς οργανισμούς. To underground βράζει και όσοι ήδη κινούνταν έντονα σε προηγούμενο χρονικό διάστημα, πλέον ξεθαρρεύουν και βρίσκουν ανταπόκριση. Μετά το Glow On των Turnstile, το οποίο ήταν ίσως η top κυκλοφορία στον χώρο, οι Amyl and the Sniffers κάνουν το buzz με το Comfort to Me.
Η φωνή και το πάθος της Amy Taylor είναι όπως και στο ντεμπούτο (αλλά και στα ΕP που προηγήθηκαν) τα απόλυτα highlight, αφού δεν επιτυγχάνουν μόνο την ευθεία σύνδεση με το riot grrrl υβρίδιο του punk ("Don’t Need a Cunt Like You to Love Me") αλλά κυρίως την κάνουν να ακούγεται άνετη ακόμα και όταν η μουσική γίνεται πιο ‘60s rock’n’roll ("No More Tears", "Don’t Fence Me In"). Κοντά στην εξαιρετική απόδοση της ως ερμηνεύτρια, εντοπίζουμε και την στιχουργική της ικανότητα, με το σύνολο των συνθέσεων να διατηρούν μια πρωτοφανή θετικότητα. Στο "Guided by Angels", το βασικό refrain τα λέει όλα: “The angels guide me heavenly, heavenly. Energy, good energy and bad energy. I've got plenty of energy. It's my currency. I spend, protect my energy, currency”. Και από ενέργεια, οι Sniffers έχουν άπλετη, για να φωταγωγήσουν ολόκληρη την Αυστραλία. Οι pubs πλέον δεν τους χωράνε, σε ένα κανονικό περιβάλλον χωρίς Covid, ήδη οι μεγαλύτερες αρένες θα είχαν ανοίξει τις αγκαλιές τους. Αυτό θα συμβεί όμως. Και τότε, να είστε σίγουροι ότι "όλα τα φρικιά θα είναι μπροστά".
