Για όσους πίστεψαν ότι το ταβάνι του hype, στο πλαίσιο της επαναφοράς του punk/hardcore στο προσκήνιο, έχει πιαστεί από την περίπτωση Idles, ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσουν σοβαρά μετά την κυκλοφορία του νέου δίσκου των Turnstile. Τα πρώτα δείγματα για το πόσο ελκυστικοί μπορούν να γίνουν, τα είχαν δείξει ήδη στο album Time & Space του 2018. Όμως αυτό που συμβαίνει με το Glow On δύσκολα μπορεί να αποτυπωθεί με λόγια. Οι προσμίξεις της hardcore βάσης τους με το alternative rock των '90s και μπάντες όπως οι Janes Addiction, οι Faith No More, οι Nirvana δίνουν στο υλικό μια παράξενη οικειότητα που ενώ αρχικά σε απωθεί με την απλοϊκότητα της, ταυτόχρονα σε δένει μαζί της για πάντα. Αυτό συμβαίνει πιθανώς διότι οι Turnstile δεν ακούγονται καθόλου retro αλλά αντίθετα, στήνουν την μουσική τους προσηλωμένοι στην λεπτομέρεια και την πλαισιώνουν με μια υπέροχη παραγωγή από τον Mike Elizondo, που θεωρώ ότι στα επόμενα χρόνια θα μνημονεύεται από ειδικούς και μη.
Όταν σε έναν δίσκο τα καλύτερα τραγούδια τυχαίνουν να είναι και τα hits, είναι φυσικό επόμενο ο δίσκος να ξεπουλάει. Και ακριβώς αυτό συμβαίνει με το Glow On, αφού τα "Mystery", "Blackout", "Holiday", "Fly Again" είναι κομμάτια με σκοπό να παιχτούν ζωντανά, να ξεσηκώσουν, να υπενθυμίσουν τη δυναμική που έχει το rock σε κάθε μορφή του. Όταν οι Turnstile θέλουν να γίνουν λίγο πιο συναισθηματικοί, να παίξουν με το shoegaze δηλαδή, επιστρατεύουν την συνεργασία τους με τον Blood Orange (Dev Hynes) στα "Alien Love" Call και "Lonely Desires" η οποία προσθέτει την απαιτούμενη μελωδικότητα στο εγχείρημα τους. Όμως ούτε όλα αυτά αρκούν. Οι Turnstile είναι μια hardcore μπάντα. Όπως οι Metallica είναι μια metal μπάντα. Και αυτό σημαίνει ότι πάντα στους δίσκους τους θα υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που θα τους ενώνουν με το παρελθόν τους και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις θα κερδίζουν τις εντυπώσεις (και θα διατηρούν ζεστούς τους παλιούς fans). Στο φετινό album τους, τον ρόλο αυτό έχουν το υπέροχο "Wild Wrld" , το "Don't Play" (που έχει κιθαριστικό solo!!!), το καταιγιστικό πάνκικο "Endless" , το αδιανόητο "T.L.C", το οποίο είναι ίσως και η καλύτερη σύνθεση του δίσκου -μια συνεχής φαντασίωση για να βρεθείς στο pit κάποιου υπογείου.
Τα θαύματα δεν είναι για να συμβαίνουν κάθε μέρα. Όμως όταν αυτά γίνονται μπροστά στα μάτια μας, δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να μην καβαλήσουμε το κύμα και να συμπλεύσουμε μαζί του. Η πορεία του Glow On μέσα στο 2021 σίγουρα θα ήταν διαφορετική εάν υπήρχε η δύναμη των συναυλιακών αρένων του καλοκαιριού. Αυτό όμως αργά ή γρήγορα θα έρθει. Και τότε μην πει κανείς ότι δεν είχε προειδοποιηθεί.
