Υπήρχε μια περίοδος (1999-2001) που οι Limp Bizkit ήταν το πιο hot συγκρότημα που υπήρχε με τα άλμπουμ τους Significant Other (1999) και Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water (2000). Για χιλιάδες πιτσιρίκια οι Limp Bizkit ήταν το πρώτο «σκληρό» άκουσμα που άκουσαν, ενώ και οι παραδοσιακοί μεταλλάδες μπορεί να τους λοιδορούσαν με κάθε ευκαιρία, αλλά όλοι σε κάποιο rock club είχαν χορέψει τα “Break Stuff”, "Take a Look Around", "My Generation" ανάμεσα σε άλλα. Η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο καλή για τους Limp Bizkit καθώς τα επόμενα άλμπουμ τους δεν μπορούσαν να φτάσουν την ποιότητα των προηγούμενων άλμπουμ, με αποτέλεσμα μετά το Gold Cobra (2011) οι Limp Bizkit να περάσουν σε ένα περίεργο status. Έκαναν σποραδικές περιοδείες, δούλευαν με μεγάλα διαλείμματα για τον διάδοχο του Gold Cobra , να κυκλοφορούν 4 τραγούδια από τις ηχογραφήσεις τους τα οποία τελικά δεν τα συμπεριέλαβαν στο άλμπουμ τους αν και ήταν αρκετά καλά. Και στα εσωτερικά του συγκροτήματος, είχαμε τον DJ Lethal να αποχωρεί από το συγκρότημα το 2012 και να επιστρέφει το 2018, τον Fred Durst να έχει ηχογραφήσει πάνω από 35 τραγούδια, αλλά την μια στιγμή να είναι ευχαριστημένος με αυτά, και την άλλη όχι με αποτέλεσμα να μην ξέρει τι να τα κάνει και τον Wes Borland (κιθάρα) να μην ξέρει πια τι να κάνει με την όλη κατάσταση.
Σχεδόν από το πουθενά ο Fred Durst τον Οκτώβριο του 2021 ρώτησε τους οπαδούς στο Instagram εάν προτιμούν να κυκλοφορούν τα τραγούδια τους ένα-ένα ή εάν θέλουν να βγουν σε μορφή άλμπουμ. Η απάντηση ήταν η προφανής και μετά από 10 χρόνια δισκογραφικής απουσίας, οι Limp Bizkit κυκλοφόρησαν το έκτο τους άλμπουμ το Still Sucks που έχει διάρκεια μόλις 32 λεπτά! Το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ το "Out Of Style" είναι για να μας θυμίσει ξεκάθαρα ότι οι Limp Bizkit επέστρεψαν: Ο Fred Durst να ραπάρει, ο Wes Borland να μας βομβαρδίζει με τα riff του και τον DJ Lethal να πετάει από εδώ και από εκεί τα samples του. Ομοίως και το "Dirty Rotten Bizkit" με τον ρυθμό του μας πάει στις αρχές των 00ς για να φτάσουμε στο καλύτερο τραγούδι το “Dad Vibes” που θα μπορούσε να βρισκόταν στο Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water (2000). Το “Turn It Up, Bitch” είναι φόρος τιμής στους Cypress Hill και έχεις ακούσει τα 4 πρώτα τραγούδια και έχεις γυρίσει πίσω στα 00ς όταν οι Limp Bizkit ήταν στα πάνω τους. Καθώς πια οι Limp Bizkit δεν είναι οι πιτσιρικάδες των 00ς και έχουν καβατζώσει τα πενήντα έτη ο καθένας τους, από το 5ο τραγούδι και μετά το ύφος του Still Sucks αλλάζει. Για αρχή έχουμε μια σχεδόν απαγγελία του Fred Durst στην διασκευή του “Don’t Change” των INXS και στην συνέχεια έχουμε το ακουστικό “Empty Hole” καθώς και το χαλαρωτικό “Goodbye” που άνετα θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε μια συλλογή με chill out music. Στο “Snacky Poo” από την μέση και μετά έχουμε μια ψευτοσυνέντευξη ενός δημοσιογράφου με τον Wes Borland που μιλάνε για κάθε άσχετο πράγμα. Την πρώτη φορά το ακούς το τραγούδι, αλλά δεύτερη όχι καθώς χάνει το ενδιαφέρον του μετά το πρώτο άκουσμα. Ομοίως και στο "Love The Hate" ακούμε την συνομιλία 2 haters των Limp Bizkit που τα "χώνουν" στο συγκρότημα και ειδικότερα στον Fred Durst και κάπου εκεί υπάρχει και το όνομα του Eminem. Στα 00s το πιθανότερο θα ήταν να έπαιζαν μπουνιές ο Eminem με τον Fred Durst, τώρα ούτε καν μια δήλωση για να ανάψουν λίγο το αίματα.
Το Still Sucks διατίθεται, για την ώρα, μόνο ψηφιακά στις γνωστές πλατφόρμες για λόγους που μόνο οι Limp Bizkit γνωρίζουν. Ομολογώ ότι ήταν μια ευχάριστη έκπληξη το Still Sucks και το σύνολο των κριτικών συμφωνούν ότι είναι αρκετά καλό. Σε άλλες εποχές θα πουλούσε σαν τρελό, αλλά πια δεν νομίζω ότι το έχουν ανάγκη οι Limp Bizkit. Από την στιγμή που η μηχανή πήρε μπροστά, θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρχει συνέχεια καθώς τα 30 λεπτά που διαρκεί είναι λίγα. Και όσο ο Wes Borland έχει έμπνευση και γράφει τέτοια rifs όπως στο “Pill Popper” τότε θα έχουμε και συνέχεια από τους Limp Bizkit
