Την εποχή της υπερπληροφόρησης και των streaming πλατφορμών ο χρόνος του ακροατή είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμος. Κάποτε ήταν πολύτιμη η επένδυση που έκανε κάποιος σε χρήμα για να ακούσει έναν δίσκο. Πλέον, κυρίως, είναι ο χρόνος που επενδύεται, εκτός αν μιλάμε για συλλέκτες. οι οποίοι ξοδεύουν τόσο χρήμα όσο και χρόνο για να ακούσουν ένα album. Παράλληλα πάντα με προβλημάτιζαν οι δισκογραφικές επιστροφές μεγάλων (σε αξία και ηλικία) ονομάτων. Πώς να προσεγγίσει κάποιος την ακρόασή τέτοιων δίσκων; Μπορείς, για παράδειγμα, να ακούσεις τον νέο δίσκο των Duran Duran βρισκόμενος αποκομμένος από το ένδοξο παρελθόν τους ή (ασυνείδητα έστω) κάτι τέτοιο κρίνεται από δύσκολο έως αδύνατο; Ρητορικά ερωτήματα μεν, δεδομένος προβληματισμός δε.
Μέσα σε ένα ορυμαγδό σχετικών σκέψεων και προβληματισμών κι αφού είχα ολοκληρώσει την ακρόαση του νέου album των Duran Duran, Future Past, έπιασα τον εαυτό μου να κάνω ένα μπαράζ ερωτήσεων στον εαυτό μου, σε ένα είδος εσωτερικής τρέλας. Ήθελα να ακούσω έναν νέο δίσκο από ένα συγκρότημα σαν τους Duran Duran; Προσθέτει ένα λίθο στον μύθο του συγκροτήματος το Future Past; Αν αυτό τον δίσκο τον κυκλοφορούσε μια νέα μπάντα, ποια άποψη θα είχα; Σε μια άλλη ανάγνωση, έχουν ανάγκη μπάντες τέτοιου διαμετρήματος και ιστορικής πορείας να κυκλοφορούν νέο υλικό ή αρκεί να δίνουν απλά συναυλίες τελικά; Αν μου δινόταν η ευκαιρία να δω live την προώθηση του δίσκου θα το έκανα; Και στο τέλος η ερώτηση κόλαφος: θα επένδυα χρήμα για να αποκτήσω το Future Past σε κάποιο φυσικό format, κατά προτίμηση βινυλίου;
Για να υφίσταται μια σταθερή βάση πάνω στις απαντήσεις των ερωτημάτων οφείλω να σημειώσω πως σέβομαι απεριόριστα τους Duran Duran και την συμβολή τους σε αυτό που λέμε pop culture, αλλά με το χέρι στην καρδιά δεν μπορώ να δηλώσω μεγάλος fan τους. Υπό αυτό το πρίσμα δεν ένιωθα κάποια ανάγκη να ακούσω το νέο υλικό του συγκροτήματος -αν και ομολογώ πως αν ένιωθα ορκισμένος fan τους τότε θα βίωνα την κυκλοφορία του δίσκου ως ένα από τα μεγάλα μουσικά γεγονότα της χρονιάς. Αυτό που ισχύει, ωστόσο, είναι πως είχα, το λιγότερο, την περιέργεια να ακούσω το τελευταίο πόνημα των Duran Duran και να διαπιστώσω αν αξίζει τον κόπο ή όχι.
Με πάρα πολύ λίγες λέξεις: φυσικά και άξιζε τον κόπο. Οι Duran Duran (δια)χειρίζονται όμορφα τις μελωδίες (αυτό έλειπε εδώ που τα λέμε), η παραγωγή είναι αναμενόμενα άρτια, οι ερμηνείες του Le Bon είναι δυνατές, οι γκρούβες του Taylor ξεσηκωτικές, τα synths του Rhodes είναι στιβαρά. Αλλά, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο δίσκος προσθέτει κάτι στον μύθο ενός συγκροτήματος με το εκτόπισμα των Duran Duran. Αν το Future Past δεν ήταν κυκλοφορία των Duran Duran αλλά κάποιων νέων synth poppers ίσως ο δίσκος να μην με κρατούσε να τον ακούσω διεξοδικά, πιθανότατα να ήμουν και πιο αυστηρός γιατί για κάποιο λόγο νιώθω να έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις από τη νέα, φρέσκια μουσική. Αλλά ακόμα και αν επιδιδόμουν σε μια σχετικά επιπόλαιη ακρόαση από κομμάτι σε κομμάτι, και πάλι τα αυτιά μου θα είχαν "καθηλωθεί" σε τραγούδια σαν τα "Invisible", "Give It All Up" και "Hammerhead" -ίσως η πιο δυνατή στιγμή του δίσκου με τα gospel στοιχεία και την Ivorian Doll να αφήνουν το στίγμα της.
Αυτό που οφείλει να αναγνωρίσει ο ακροατής είναι πως οι Duran Duran θα μπορούσαν πολύ εύκολα να καθίσουν στο παρελθόν τους και να κάνουν all hits tours που θα τους επιφέραν μεγάλες απολαβές χωρίς να χρειάζεται να "εκτίθενται" δημιουργικά πλέον. Όμως εκείνοι επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο και αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν νέο υλικό το οποίο, εδώ που τα λέμε, αρκεί να είναι απλά τίμιο για να κερδίσουν το στοίχημα. Και η αλήθεια είναι πως το Future Past είναι παραπάνω από τίμιο. Είναι ένα ενδιαφέρον album.
Σε μια τελική τοποθέτηση και απάντηση στα ίδια μου τα ερωτήματα θα παρακολουθούσα με μεγάλη χαρά μια συναυλία προώθησης του νέου δίσκου των Duran Duran, αλλά παράλληλα θα προτιμούσα να επενδύσω τα χρήματά μου στην αγορά κάποιου άλλου δίσκου. Σίγουρα ωστόσο θα χαρίσω στο Future Past και άλλες streaming ακροάσεις -γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν στιγμές που αξίζουν με το παραπάνω τον (πολύτιμό) χρόνο ακρόασης.
