Όταν άκουσα το πρώτο single, "Somewhere" από το, τότε επερχόμενο ακόμα, τέταρτο Black Marble album ένιωσα σαν να βρίσκομαι σε κάποια disco του San Junipero χορεύοντας ανάμεσα σε ένα πλήθος φουτουριστικά βίντατζ 80s φιγούρων. Από τη μία ένιωθα να με κατακλύζει μια βαθιά ηχητική νοσταλγία αλλά από την άλλη ένιωθα τα πόδια μου να πατάνε στο σήμερα. Ακούγοντας, αργότερα, ολόκληρο το Fast Idol ήταν προφανής η αίσθηση πως ο Black Marble δεν θα λοξοδρομούσε από την ανωτέρω συνταγή. Electropop φόρμες, synth-pop αισθητική, coldwave υπόβαθρο και chillwave flirting, όλα στις ιδανικές δόσεις και αναλογίες ώστε να παραδίδουν έναν πολύ όμορφο pop άλμπουμ.
Στο σύνολό του ο δίσκος είναι στιβαρός, καθώς τα ηχοτόπια παραμένουν παρόμοια από τραγούδι σε τραγούδι. Το δεδομένο αυτό, ωστόσο, ενώ λειτουργεί προς όφελος ενός «δεμένου» άλμπουμ, στερεί από τον ακροατή τη μεγάλη έκπληξη, ένα twist στην πλοκή του δίσκου που θα σε έκανε να ταραχτείς καθώς προσπαθείς να αντιληφθείς από που σου ήρθε το ηχητικό χαστούκι. Κι αυτό είναι ίσως το στοιχείο που λείπει ώστε το Fast Idol να ξεφύγει από τον μέσο όρο των δεδομένα καλών albums και να μπει στην κατηγορία των εξαιρετικών δίσκων. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι οι λάτρεις της εν γένει synth-pop κουλτούρας του χτες και του σήμερα θα μείνουν τουλάχιστον ικανοποιημένοι από την ακρόαση του Fast Idol.
Άκου κι αυτό: Blouse - Blouse (2011), Soft Kill - Choke (2016), Choir Boy - Gathering Swans (2020)
