Το Blue Banisters είναι ο δεύτερος δίσκος που κυκλοφορεί μέσα στο 2021 η Lana Del Rey, η οποία με 8 δίσκους μέσα σε 12 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, κατατάσσεται πλέον στους πιο πολύγραφους μουσικούς της εποχής. Είναι επίσης ένας δίσκος που υπερβαίνει με σχετική άνεση τη στάθμη του μετρίου, όπως άλλωστε συνέβη και με όλους (σχεδόν) τους προηγούμενούς της. Είνα δίσκος προσωπικός και χαμηλών τόνων, βασισμένος κυρίως σε πιανιστικές συνθέσεις, χωρίς χτυπητά singles ή εύπεπτες ραδιοφωνικές στιγμές. Δίσκος που βρίσκει τη δημιουργό του να παίζει με την pop φόρμα, χωρίς ποτέ να βγαίνει εκτός των ορίων της: προσέξτε τις πολλαπλές αλλαγές στο tempo και τα μοτίβα σε κομμάτια όπως το “Text Book” ή το “Black Bathing Suit” –στο τελευταίο μάλιστα τα κρουστά οργιάζουν με τρόπο που ξενίζει για δίσκο της Lana Del Rey. Αντίστοιχα ξενίζει και η υπερβάλλουσα, θεατράλε ερμηνεία της στο εκπληκτικό “Dealer”, η οποία κινείται στα όρια του γραφικού, αλλά τελικά, με έναν παράξενο τρόπο, λειτουργεί. Στο ομώνυμο κομμάτι πάλι, όπως και στο εξαιρετικό “Arcadia”, οι ερμηνείες της πατούν σε πιο ορθόδοξες ράγες και δεν μπορούν παρά να εντυπωσιάσουν για την ωριμότητά τους, συγκρινόμενες με το τραγουδιστικό της επίπεδο μέχρι και λίγα χρόνια πριν.
Το Blue Banisters δεν φτάνει την ποιότητα του Chemtrails Over The Country Club που κυκλοφόρησε νωρίτερα μέσα στο 2021 και δεν είναι επ’ ουδενί καλύτερο από το Norman Fucking Rockwell! του 2019. Έχει, ωστόσο, μισή ντουζίνα κομμάτια που θα μπορούσαν να σταθούν επάξια στην tracklist του τελευταίου. Αν έλειπαν και άλλα τόσα ανιαρά fillers, θα μιλούσαμε για έναν από τους καλύτερους δίσκους της Lana De Rey.
