Τους Α Place to Bury Strangers και τον διαχρονικό τους στυλοβάτη Oliver Ackermann δεν περιμένει κανείς φυσικά να τους μάθει στα πίσω πίσω από ένα EP εν έτει 2021. Όταν όμως αυτό το EP έρχεται να τραβήξει απρόσμενα το αγαπημένο νεοϋορκέζικο noise brand από μια θολή περίοδο όχι και τόσο αξιομνημόνευτων στιγμών, αξίζει να χυθεί λίγο μελάνι για τα πέντε κομμάτια και τα 22 λεπτά του Hologram, αυτής της αξιόλογης και πολύ επιτυχημένης στροφής του Ackermann στη δομή και στη μελωδία. Τα οικεία πολλαπλά στρώματα κρουστού θορύβου στο catchy εναρκτήριο “End of the Night” και στο “I Might Have” λειτουργούν ως γέφυρα μεταξύ του γνώριμου ήχου των APTBS και της νέας συνθετικής οικονομίας που πρεσβεύουν τα υπόλοιπα τρία κομμάτια του EP, με το εξαιρετικό εθιστικό riff του “I Play the Part” και τον απρόσμενο ρομαντισμό του “I Need You” να κλέβουν την παράσταση. Χωρίς ιδιαίτερες εκπτώσεις στο σεσημασμένο θορυβώδες πανέμορφο χάος του ήχου των APTBS o Oliver Ackermann καταφέρνει να κάνει διακριτικά αλλά στιβαρά ένα μικρό βήμα εξέλιξης, που σε μια μπάντα αντίστοιχης οριοθετημένης «κατοχύρωσης» στη συνείδηση του κοινού είναι πολύ μεγάλο. To Hologram αξίζει περισσότερα από το εφτάρι που του επιφυλάσσεται εδώ –είναι σφιχτό, μεστό, ουσιαστικό, όλο νεύρο και πλήρως ικανοποιητικό. Κρατώντας όμως αυτόν τον δημιουργικό βρασμό του Ackerman και τις παρέας του ως υπόσχεση για το άμεσο μέλλον, κρατάμε κάβα και λίγο ενθουσιασμό για το LP που ελπίζουμε να μην αργήσει να έρθει.
Άκου και αυτό: My Bloody Valentine – Loveless (1991), Jesus and the Mary Chain – Stoned and Dethroned (1994), Autolux – Future Perfect (2016)
