Απευθείας από τη βαθιά συναισθηματική πλευρά της IDM, την οποία έχει κατακτήσει όσο λίγοι συνοδοιπόροι της σε αυτό το σπουδαίο και πολυσυζητημένο υποείδος της electronica, η βρετανή παραγωγός Loraine James μας στέλνει χαιρετίσματα με έναν από τους κορυφαίους ηλεκτρονικούς δίσκους της χρονιάς. Το Reflection -άλλο ένα άξιο παράγωγο της lockdown περιόδου- είναι ένα άρτιο αποτέλεσμα στα χέρια μιας καλλιτέχνιδας που έχει όλα τα δίκια να επικαλεστεί την έννοια του «πειραματισμού» σε ό,τι αφορά τη μουσική της. To έντονο και ακαταμάχητο φλερτ με τα hip hop ιδιώματα. Οι στίχοι που έχουν κάτι (και μάλιστα πολύ όμορφο) να πουν και δεν είναι απλώς ρομποτική Βαβέλ. Η εξαιρετική ενσωμάτωση φωνητικών σε ανοίκειες για την ανθρώπινη φωνή φόρμες. Τα απρόσμενα grooves που σκάνε βελούδινα μέσα από τις πυρίμαχες τάξεις της drum ‘n’ bass, μόνο και μόνο για αν δικαιώσουν ένα στοιχείο έκπληξης και θνησιγενούς ομορφιάς. Όλα αυτά συνθέτουν ένα οξύμωρο δίπολο δύναμης και ευθραστότητας, μια φρέσκια αντανάκλαση της διαφορετικότητας της δημιουργού αυτού του ήχου. Η παράδοση της μηχανικής ιδοφυΐας της IDM –εμφανής σε κομμάτια όπως το “Change”, που συναντάει τον μαγικό ρεαλισμό του “On the Lake Outside” και του “Running Like That”, όσο στο κέντρο του δίσκου χτυπάει η καρδιά της ουσίας του στην αδιαμφισβήτητα κορυφαία στιγμή του “Self Doubt (Leaving the Club Early)”. “I know you might not like this one/So press the skip button”, μουρμουρίζει εθιστικά η Loraine James και το μόνο σίγουρο με αυτόν τον δίσκο είναι ότι δεν πρόκειται να πατήσουμε το skip. Και ότι θα είμαστε οι τελευταίοι που θα κλείσουμε την πόρτα σε αυτό το club.
Άκου και αυτό: Squarepusher – Neverlevers (2020), Yoshinori Hayashi – Pulse of Defiance (2021)
