Έχει και η jazz τους ροκ σταρ της και ο Shabaka Hutchings αδιαμφισβήτητα ανήκει σε αυτούς. Από την κολεκτίβα του Mulatu Astatke και του Sun Ra στο άμεσο ή έμμεσο τιμόνι τριών εκ των πιο ελπιδοφόρων σχημάτων της σύγχρονης jazz (Sons of Kemet, Shabaka and the Ancestors, The Comet is Coming), ο λονδρέζος σαξοφωνίστας έμαθε πολύ καλά τα μυστικά και τη μαγεία της εγγενούς συλλογικότητας του είδους που εκπροσωπεί. Το τέταρτο άλμπουμ των Sons of Kemet είναι μια ηχηρή απόδειξη για την πρόοδό του στα μαθήματα αυτά.
Το Black to the Future είναι ένα πολιτικό και πολυπολιτισμικό άλμπουμ που ενώνει πολλές μεριές του αφρικανικού σύμπαντος σε μια απολαυστική φρέσκια εκδοχή ενός tribal πάρτι, που έχει πολλά και ενδιαφέροντα να πει. Εμπνέεται από την προγονική πνευματικότητα αλλά κοιτάζει ξεκάθαρα προς το μέλλον. Και επικοινωνεί τα επιχειρήματα, την πρόταση και τις αρετές του με τους πιο εξωστρεφείς Sons of Kemet μέχρι σήμερα.
Η συνοχή και το αποτύπωμα του δίσκου οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην υποδομή των κρουστών του, με τους εξαιρετικούς περκασιονίστες Eddie Hich και Tom Skinner να χτίζουν μια ρυθμική ραχοκοκκαλιά που σε γενικές γραμμές χορεύει τους γοφούς και τα πόδια του ακροατή στο ταψί. Στην επικοινωνιακή δυναμική του Black to the Future συμβάλλει αποφασιστικά η φωνητική διάσταση που επέλεξε να ενσωματώσει ο Hutchings για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση. Κορυφαία παραδείγματα, η παθιασμένη spoken word του Joshua Idehen στο εναρκτήριο “Filed Negus”, που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον λυγμό από το τραγούδι και το ξεσηκωτικό hit-μανιφέστο “Hustle” με τον βρετανό ράπερ Kojey Radical να εκφράζει ιδανικά το αεικίνητο πνεύμα της ρίζας του δίσκου και του μέλλοντος στο οποίο βαδίζει.
Στο “Pick Up Your Burning Cross” και την ξέφρενη κούρσα των πνευστών του Hutchings, τα φωνητικά της Angel Bat Dawid και η rap της Moor Mother λειτουργούν άψογα. Από την άλλη, στο αριστουργηματικό calypso του “Think of Home” ο αρχηγός της μπάντας παραδίδει ένα masterclass για το πώς το κλαρινέτο και το σαξόφωνο μπορούν να απογειώσουν τις reggae φόρμες και απολαμβάνει κανείς σε όλο του το μεγαλείο τη δεξιοτεχνία του. Στις πολυφωνικές jazz φαντασίες του “Let the Circle Be Unbroken” και του “In Remembrance of Those Who Fallen” αναδεικνύεται από μια άλλη, με κλασικότερους jazz όρους, ενορχηστρωτική σκοπιά η συλλογική ταυτότητα στην οποία «στρατεύονται» οι Sons of Kemet με το Black of the Future.
To Black of the Future είναι ένας σπουδαίος σύγχρονος «μαύρος» δίσκος, που δεν παραγνωρίζει κανένα συναίσθημα και συλλαμβάνει εξίσου την πρωτόγονη χαρά και τον αρχαίο θυμό με τον τρόπο του σήμερα. Με το χορευτικό πρόσημό του διασκεδάζει χωρίς να μειώνει στο ελάχιστον τον διδακτισμό της μαύρης εμπειρίας, κερδίζοντας έτσι μεγαλύτερο κοινό. Συμπλέκει την ελευθερία της jazz με την πάλη της μαύρης φυλής με έναν τρόπο που φαντάζει ανεπιτήδευτος αλλά δεν είναι καθόλου απλός και καθόλου αυτονόητος. Το “You already have the world/ Just leave Black be” του Joshua Idehen συμπλέκεται με το “I Can’t Breathe” του George Floyd και δημιουργούν το σύγχρονο soundtrack μιας ιστορικής στιγμής, μιας διαχρονικής φυλής, μιας αέναης εποχής με έναν ευφάνταστο, δημιουργικό και πλούσιο καλλιτεχνικά τρόπο.
.jpg)
