(Ακόμα) μια late night διαδρομή για μοναχικούς καβαλάρηδες με στερεοφωνικά ακουστικά να χάνονται σε αργή και ρευστή techno χαράζει ο Andy Stott στο έβδομο κατά σειρά άλμπουμ του σε μια αδιάλειπτα καλή δισκογραφικά δεκαετία, Never the Right Time. Ο αγαπημένος παραγωγός από το Μάντσεστερ κινείται σε οικεία μονοπάτια, χωρίς σε καμία περίπτωση να κάνει εκπτώσεις στις βαθιές ηλεκτρονικές υφές του. Καταφέρνει, έτσι, να δώσει στον ορκισμένο ακροατή του για μια ακόμα φορά αυτό ακριβώς που περιμένει να ακούσει. Η downtempo ευαισθησία των φωνητικών της πρώην δασκάλας του πιάνου και συνεργάτιδας του Andy Stott τα τελευταία οχτώ χρόνια, Alison Skidmore, εξυπηρετούν κι εδώ άψογα ονειρικές αφαιρετικές συνθέσεις, όπως το “The Beginning” και το “Hard to Tell". Kομμάτια, πάλι, όπως το “Repititive Strain” και το “Don’t Know How” λειτουργούν αφυπνιστικά, ανεβάζοντας τα παλμικά drum beats στοχευμένα, για να σπάσουν τόσο-όσο τη γραμμικότητα του δίσκου. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο Andy Stott τολμάει ή μας δίνει εδώ κάτι παραπάνω από αυτήν την πολύ όμορφη slow motion techno που μας έχει άριστα αποδείξει την τελευταία δεκαετία ότι μπορεί να απογειώνει. Ωστόσο, η μανιέρα του αυτή παραμένει σταθερά ευχάριστη και ευπρόσδεκτη, σε μεγάλο βαθμό λόγω της επίσης σταθερά άρτιας ποιότητάς της και ταιριάζει γάντι με τα Covid-19 ημερολόγια που διαστέλλουν τον χρόνο σε μια πεπλατυσμένη ευθεία γραμμή που χάνεται στο άπειρο –τουλάχιστον, προς το παρόν.
Άκου κι αυτό: Demdike Stare – Sketches of Everything (2020), Actress – Karma and Desire (2020)
.jpg)
