Μια ακόμη στοχαστική και βαθιά avant–garde ελεγεία προσθέτει στο ενεργητικό του ο William Basinski με ένα συνεπέστατο αισθητικά sequel της καλλιτεχνικής του υπόστασης, όπως την έχουμε γνωρίσει και θαυμάσει μέχρι σήμερα. Με το Lamentations, ο Basinski συνεχίζει ακάθεκτος τη δημιουργική του πορεία, σε μια ιδιαίτερα γόνιμη γι’ αυτόν περίοδο, που τον έχει αναδείξει ως έναν από τους σπουδαιότερους ambient συνθέτες του 21ου αιώνα. Η φήμη που έχει εδραιώσει και ο προσωπικός ήχος που έχει διαμορφώσει μέσα από τις διαφορετικές εκδοχές των περίφημων The Disintegration Loops όλα αυτά τα χρόνια, εισφέρουν εδώ άλλη μια λαμπρή στιγμή ηχητικής τέχνης. Ο Basinski βγάζει κι άλλα αχρησιμοποίητα samples των 1970s από το σεντούκι του προσωπικού του αρχείου και με κεντρικό μοτίβο έναν βιβλικό θρήνο, κεντάει 12 νέα tracks ανθρώπινης απώλειας και παρηγορητικής ανάτασης. Το Lamentations αποκτά πρόσθετη αξία αν ακροασθεί ως η ανθρώπινη παραπληρωματική πλευρά του περσινού εξαιρετικού On Time Out of Time (2019), ενός μοναδικού «επιστημονικού» δίσκου, χτισμένου με αυθεντικά διαστημικά samples. Oι δύο αυτοί τελευταίοι δίσκοι του συνθέτη βρίσκονται στις δύο άκρες μιας υπαρξιακής διελκυστίνδας, με τον καθένα να διεκδικεί απαντήσεις από τον δικό του θεό. Η οπερατική χροιά του Lamentations δίνει στον δίσκο μια πιο προσιτή διάσταση από τον προκάτοχό του, η δουλειά του Basinski παραμένει πάντως για λίγους κι ας βασίζεται σε οικουμενικά συναισθήματα. Το συμπέρασμα που βγαίνει από την ακρόαση του Lamentations, συνδυαστικά με όλη την πρόσφατη και πλούσια εργογραφία του δημιουργού είναι σαφές: Σ’ αυτό το πολύ συγκεκριμένο και εκλεκτικό είδος που μοχθεί και δημιουργεί, είναι ασυναγώνιστος και η θέση του στη σύγχρονη μουσική ιστορία είναι για τα καλά σημαδεμένη.
Άκου και αυτό: Brian Eno – Discreet Music (1975)
