O Ólafur Arnalds, μαζί με τον ομοϊδεάτη του Nils Frahm, είναι ουσιαστικά οι δύο καλλιτέχνες που στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας δίδαξαν τη σύγχρονη κλασική μουσική σε ένα πιο ευρύ, indie κοινό και την έβαλαν ως genre στο παιχνίδι της Metacritic πραγματικότητας. Ο καθένας ακολούθησε τα επόμενα χρόνια τις δικές του, λιγότερο ή περισσότερο πειραματικές, πορείες, αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, μέσα από τη νέα του δουλειά, ο Ισλανδός βρίσκει πλέον τη δικιά του γαλήνη στο οικείο. Και το οικείο γι’ αυτόν είναι αυτός συνδυασμός καλοφτιαγμένης, ατμοσφαιρικής, ηλεκτρονικής pop με νεοκλασικές, μινιμαλιστικές συνθέσεις από έγχορδα και πλήκτρα, δύο κατευθύνσεις που έχει εξερευνήσει κυρίως μεμονωμένα, αλλά ποτέ τόσο ενιαία όσο στο Some Kind Of Peace. Έτσι, ο Arnalds συνυφαίνει με τέχνη ένα ηχητικό μωσαϊκό με τα παραπάνω υλικά, πετυχαίνοντας ισορροπία ανάμεσα σε υφές, αισθητικές και διαθέσεις. Το πιο pop του πρόσωπο το δείχνει μέσα από τα τραγούδια που συνεργάζεται με άλλους μουσικούς, όπως στο εισαγωγικό “Loom” στο οποίο συμμετέχει ο βρετανός Bonobo, ενώ, από την άλλη πλευρά, υπάρχει μία πληθώρα συνθέσεων κλασικής ευαισθησίας, που θυμίζουν τον πλούσιο, ορχηστρικό κόσμο του Max Richter (“Spiral”), το παινιστικό μινιμαλισμό του Frahm (“We Contain Multitudes”), αλλά και παλαιότερες πτυχές του ίδιου (“Zero”). Γίνεται σαφές πως το συγκεκριμένο άλμπουμ έχει μία ανασκοπική, αλλά και αυτοβιογραφική λειτουργία για τον Arnalds, καθώς προσπαθεί να συμπτύξει μέσα σε 40 λεπτά ένα μεγάλο μέρος της μουσικής του καριέρας. Σε αυτή του την προσπάθεια, παίρνουμε μία πολύ καλή γεύση για το μουσικό του σύμπαν, αλλά ποτέ την ολοκληρωμένη εμπειρία και αυτή ακριβώς αποτελεί τη βασική αστάθεια του δίσκου. Ένας μεγάλος κύκλος φαίνεται να κλείνει για τον Ισλανδό με αυτή την κυκλοφορία και έχω την αίσθηση πως έχοντας αφήσει πλέον στο παρελθόν ένα μεγάλο κομμάτι της ηχητικής του ταυτότητας, θα επιτρέψει στον εαυτό του να αφεθεί σε νέα, πιο συναρπαστικά μονοπάτια.
Άκου κι αυτό: Max Richter - The Blue Notebooks (2003), Douglas Dare - Whelm (2014), Nils Frahm - All Encores (2019)
