Οι περιπέτειες του Phil Elverum στην χώρα της συνείδησης και της spoken word τραγουδοποιίας συνεχίζονται. Όμως αυτή τη φορά το όχημα δεν είναι οι Mount Eerie και οι σκέψεις δεν αφορούν τον κύκλο της απώλειας από το θάνατο της γυναίκας του, αλλά κάτι ακόμη μεγαλύτερο: το νόημα της ίδιας του της ζωής μέσα από τη πορεία του πιο γνωστού και επιδραστικού του project, τους Microphones. Δεκαεπτά χρόνια μετά το τελευταίο τους άλμπουμ, τους αναγεννά για να γράψει μία ενιαία, 45λεπτη σύνθεση, βασισμένη σε δύο κιθαριστικά ακόρντα, τα οποία γεμίζουν και αδειάζουν στο χώρο και το χρόνο από ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, ντραμς, θορύβους, μελωδία, κενό, σε αναλογία με το τι συμβαίνει στην ίδια τη ζωή: υπάρχουν στιγμές που μοιάζει γεμάτη και όλα φαίνονται ενδιαφέροντα και συναρπαστικά και άλλες που είναι άδεια, αδιάφορη και το νόημα χάνεται. Σκοπός του τραγουδιού αυτού, σύμφωνα με τον ίδιο τον αμερικανό μουσικό, ήταν να γράψει κάτι που θα «λύσει τα ξόρκια της νοσταλγίας και θα αντέξει στο χρόνο». Και το καταφέρνει, εξιστορώντας τη ζωή του παράλληλα με αυτή των Microphones: μιλάει για τη δουλειά του σε δισκάδικο, το πρώτο tour της μπάντας, τον τρόπο που πήραν το όνομα τους, το δέος μπροστά στον φυσικό κόσμο, το live των Stereolab που του άλλαξε τη ζωή, την ανάγκη να διαλύσει το σχήμα και να οριοθετήσει τη ζωή του. Ο Elverum, όμως, δεν χάνεται σε μία νοσταλγική λούπα για τα «παλιά, καλά χρόνια που ήμασταν νέοι και γεμάτοι ελπίδα», αλλά αντίθετα, ανάμεσα σε αυτές τις σκηνές, προσφέρει θραύσματα σκέψεων, αντανακλάσεων και αναστοχασμών σπάνιας νηφαλιότητας πάνω στο νόημα της ύπαρξης του. Φυσικά, δεν φτάνει ποτέ σε κάποιο συμπέρασμα, παρά μόνο καταλήγει στο ότι σήμερα νιώθει όπως όταν ήταν 20, έχει μία παράδοξη όρεξη για ζωή και εξακολουθεί να έχει τις ίδιες ερωτήσεις για τον κόσμο. Εξάλλου, όπως τραγουδάει στα τελευταία λεπτά, “Every song I’ve ever sung is about the same thing: standing on the ground looking around, basically, if there have to be words, they could just be ‘now only’ and ‘there’s no end”. Η ζωή του Elverum παρουσιάζεται ως ένα ατελείωτο τραγούδι που ξεκίνησε στην παιδική του ηλικία και συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Οι Microphones το 2020 είναι τόσο υπαρξιακοί και ενδοσκοπικοί, όσο μας «ανάγκασε» να είμαστε η ίδια η χρονιά.
Άκου κι αυτό: Jesu/ Sun Kil Moon - Jesu/Sun Kil Moon (2016)
