Έχουν πλέον περάσει 20 χρόνια από τo αλησμόνητo “Dry The Rain” των Beta Band. Και ο αντίκτυπός του στην pop κουλτούρα έχει γιγαντωθεί: η φρεσκάδα του παραμένει αναλλοίωτη με κάθε νέα ακρόαση, ενώ έχει συνοδεύσει αμέτρητες προσωπικές στιγμές πολλών εκεί έξω. Η μαγεία του τραγουδιού βρίσκεται σε αυτό το μοναδικό κοκτέιλ ανεπιτήδευτης απλότητας και ανήσυχου πνεύματος, που χαρακτήριζε και την ψυχή της σκωτσέζικης μπάντας.
Δεν ξέρω αν είναι συνειδητό ή τυχαίο, πάντως, μετά από διάφορα projects και 3 (ενδιαφέροντες) προσωπικούς δίσκους, ο κάποτε μπροστάρης των Beta Band επιστρέφει τώρα με μια καινούρια δουλειά, της οποίας το ομότιτλο κομμάτι ακούγεται σαν το “Dry The Rain”. Μείον όμως την περιπέτεια, την ιδιοφυΐα και τον αιφνιδιασμό εκείνου.
Στο About A Light, ο Steve Mason δείχνει από τη μία να πατάει πάνω ακριβώς στην ηχητική βάση του παλιού του γκρουπ, ενώ από την άλλη απαρνείται οτιδήποτε το έκανε ξεχωριστό. Τραγούδια σαν το “Rocket” ή το “Fox On The Rooftop” φαντάζουν με χαμένα προσχέδια από την εποχή του The Three EPs (1999), τα οποία, αντί για αναπάντεχες εκπλήξεις σε κάθε στροφή, επιφυλάσσουν προβλέψιμες κορυφώσεις γεμάτες Motown πνευστά, ψευτογκόσπελ δεύτερα φωνητικά και φεστιβαλικά σολαρίσματα με brit pop αισθητική.
Δεν είναι απαραιτήτως άσχημα τραγούδια, αλλά κάνουν το About The Light να ακούγεται σαν τον δίσκο που θα έγραφαν οι Beta Band στις αρχές της νέας χιλιετίας, αν είχαν απολέσει το μικρόβιο της εξερεύνησης και της τρέλας. Αυτό δηλαδή που τους επέτρεπε να αναμειγνύουν φαινομενικά αταίριαστα είδη τόσο αρμονικά, σαν να συνέβαινε από καταβολής του κόσμου. Είναι λοιπόν ένα άλμπουμ καταδικασμένο σε μία τετράγωνη, μονότονη και άνοστη συμβατικότητα.
Υπάρχουν βέβαια και ορισμένες στιγμές που δεν υπακούν σε αυτόν τον κανόνα· ακόμη κι εκείνες, όμως, δεν φαντάζουν ιδιαίτερα πειστικές. Το "Stars Around My Heart" ακούγεται σαν κάτι που θα έγραφαν οι Field Music (αλλά με περισσότερη μαεστρία). Το "Don’t Know Where" είναι μία γλυκανάλατη μπαλάντα που στα χέρια του John Grant θα άστραφτε. Μόνο στην jangle-guitar pop του "No Clue", κάπου ανάμεσα σε Chills και The Go-Betweens, φαίνεται να βρίσκει ο Steve Mason έναν ήχο πάνω στο οποίον θα μπορούσε να επενδύσει περισσότερο.
Καταλαβαίνω ότι το About The Light αποτυπώνει το βόλι του Mason στο δικαίωμα της ευτυχίας, της αγάπης και της κανονικής ζωής: μέσα στα τελευταία 2 χρόνια, άλλωστε, μετακόμισε στην πιο ηλιόλουστη πόλη του Νησιού (το Μπράιτον), γνώρισε τον άνθρωπό του και έγινε πατέρας. Ίσως γι' αυτό να υπερχειλίζει ο συναισθηματισμός σε πολλά σημεία του δίσκου, καταλήγοντας ωστόσο δικαιολογημένος όταν στο ομότιτλο κομμάτι ακούμε τους στίχους «Found a piece of bad luck lying by the side of the road/ I had a chance to put it in my pocket/ but I’m wiser, now I’m getting old».
Μπορεί να γίνεται πράγματι σοφότερος o Mason στο πιο δύσκολο παιχνίδι απ’ όλα –αυτό της ζωής. Αλλά η ιστορία αποδεικνύει, για ακόμη μία φορά, ότι στη δημιουργική σφαίρα κάτι τέτοιο έρχεται με τίμημα. Το οποίο μπορεί και να είναι ανυπολόγιστα βλαβερό.
{youtube}GA25KkXBlng{/youtube}
