Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει όποιος ακούσει το νέο (πέμπτο και πρώτο μετά από μία δεκαετία) άλμπουμ των Breeders, είναι να προσδοκά ένα δεύτερο Last Splash: προς απογοήτευση (ή ανακούφιση;) όλων, δεν θα το εντοπίσει πουθενά. Κι ας έχουμε εδώ το αυθεντικό line-up, εκείνο που στάθηκε υπεύθυνο γι' αυτόν τον εμβληματικό για τα 1990s ροκ δίσκο.
Μπορεί δηλαδή οι δίδυμες αδερφές Deal (κιθάρες), ο συντοπίτης τους Jim Macpherson (τύμπανα) και η Βρετανίδα Josephine Wiggs (μπάσο) να σκότωσαν τους προσωπικούς τους δαίμονες και να ξεπέρασαν τις μεταξύ τους διαφωνίες για να μπουν ξανά μαζί στο στούντιο μετά από 25 χρόνια, αλλά κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως θα πρέπει να βασανίζεται η ακρόαση της καινούριας δουλειάς αυτής της «μαγικής» τετράδας από τη σκιά του σημαντικότερου επιτεύγματός της.
Απαλλαγμένο λοιπόν από τον ψυχαναγκασμό των συγκρίσεων και των μη ρεαλιστικών προσδοκιών, το All Nerve ηχεί ως ένα αξιόλογο ροκ άλμπουμ. Για τα κάτι παραπάνω από 30 λεπτά που διαρκεί, συμβαίνουν δυσανάλογα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα: οι ατμοσφαιρικές κιθάρες που συνοδεύουν τα προειδοποιητικά φωνητικά της Wiggs στο “MetaGoth” («No one’s here to stay»), οι γλυκές εναλλαγές δυναμικής και συναισθημάτων στo “Spacewoman”, τα απανωτά grungy χτυπήματα στο “Wait In The Car” και η νεανική ορμή που παρασύρει τη διασκευή στο "Archangel’s Thunderbird" των Amon Düül II, είναι στιγμές οι οποίες σημαδεύονται από το βαρύ πάτημα των Breeders. Ο αναγνωρίσιμος ήχος και η συνθετική άνεση της μπάντας φαίνεται πως δεν ξέφτισε ποτέ, ξεχωρίζοντας έτσι εύκολα το νέο άλμπουμ από αρκετές άλλες indie κυκλοφορίες, όσες καταλαμβάνουν αχρείαστα μεγάλο ψηφιακό και φυσικό χώρο.
Ωστόσο, παρά τα ισχνά ψήγματα διαχρονικότητας που βρίσκονται αραιά και διάσπαρτα εδώ κι εκεί, το All Nerve είναι άλμπουμ με πολύ μικρή διάρκεια ζωής. Οι νέοι χώροι, οι διαφορετικές ευκαιρίες και οι ανεξερεύνητες πιθανότητες, που παρουσιάζονται με κάθε ακρόαση, δεν εξελίσσονται σε κάτι μεγαλύτερο· και τα τραγούδια πολύ σύντομα –και παρά τον αρχικό ενθουσιασμό– δεν εμπνέουν για περαιτέρω δέσιμο μαζί τους. Επιπλέον, χάνεται με την ίδια ευκολία το κέντρο βάρους του δίσκου: για κάθε δυνατό κομμάτι, υπάρχει ένα filler, το οποίο θα μετριάσει τις τελικές εντυπώσεις.
Μην ψάχνετε επομένως να εξάγετε από την επιστροφή των Breeders κάποιο διδακτικό συμπέρασμα για τη θέση τους στο σύγχρονο indie, ούτε να προχωρήσετε σε βαρύγδουπες αναλύσεις για την πραγματική αξία του Last Splash. Είναι μία προσπάθεια περιορισμένων δυνατοτήτων, που δεν έχει την αρχική πρόθεση ή το συνθετικό βάρος ώστε να ξεκινήσει τέτοιου είδους συζητήσεις. Αναλώνεται στον απείραχτο μικρόκοσμο που έχουν δομήσει δια της σποραδικής τους δραστηριότητας οι αδερφές Deal μέσα στα χρόνια και σε αυτόν θα βρείτε τις «αλήθειες» τις οποίες προσπαθούν να επικοινωνήσουν, με την πιο τολμηρή απ’ όλες να κρύβεται στα τρυφερά, εξομολογητικά λόγια της Kim Deal στο ομότιτλο του άλμπουμ τραγούδι: «I wanna see you / especially you / you don't know how much I miss you»...
Έστω λοιπόν γι' αυτές τις σπάνιες εκλάμψεις, αξίζει να εξερευνήσετε εις βάθος το All Nerve. Aκόμη και αν μετά από λίγες ημέρες δεν θα έχετε και πολλά να κρατήσετε, παρά το αίσθημα της ανυπομονησίας για έναν συναρπαστικό δίσκο που δεν έρχεται ποτέ.
{youtube}5i76b0OrdIQ{/youtube}
