Το ντεμπούτο των Art Of Anarchy (δείτε εδώ) αρχικά είχε συζητηθεί για το μπες-βγες του Scott Weiland, ενώ στη συνέχεια καταγράφηκε ως η τελευταία του ηχογράφηση, καθώς ο τραγουδιστής πέθανε τον Δεκέμβριο του 2015.
Η ζωή όμως συνεχίζεται και ήδη από τον Μάιο του 2016 οι Art Of Anarchy ανακοίνωσαν ως νέο τραγουδιστή τον Scott Stapp των Creed. Εάν τώρα θεωρήσουμε ότι τα ηνία του συγκροτήματος τα έχει ο Ron "Bumblefoot" Thal, τότε μπορούμε να πούμε ότι τα θέλει λίγο ο κώλος του: μετά δηλαδή την επί χρόνια δύσκολη συνεργασία του με τον Axl Rose και στη συνέχεια με τον Scott Weiland, σειρά παίρνει τώρα ο Stapp, για τον οποίον είναι γνωστό ότι έχει δεκάδες προβλήματα (ναρκωτικά, αλκοολισμός, τάσεις αυτοκτονίας), έχοντας μάλιστα διαγνωσθεί επίσημα ως διπολικός. Σύμφωνα βέβαια με τον τελευταίο, τα παραπάνω ανήκουν στο παρελθόν και η συμμετοχή του στο γκρουπ θα λειτουργήσει ως μια ευκαιρία για να δείξει ότι είναι ξανά ενεργός, μα και «καθαρός».
Εάν τώρα το ντεμπούτο τους ήταν μια μίξη από αμερικάνικο hard rock με στοιχεία Stone Temple Pilots, Disturbed και Velvet Revolver, τώρα βγαίνουν οι Velvet Revolver και μπαίνουν στην εξίσωση οι Creed, με το The Madness (όπως δηλώνει και ο τίτλος) να περιστρέφεται στιχουργικά γύρω από την κατάσταση του Scott Stapp. Στην Creed μπαλάντα “Changed Man” μας λέει ξεκάθαρα ότι έχει πια αλλάξει, ενώ μας αναφέρει ότι υπάρχει φως μέσα του στο “A Light In Me” και μας περιγράφει τις παλιές του αμαρτίες στο “Dancing With The Devil”.
Το πρώτο δείγμα για το The Madness το είχαμε σχετικά νωρίς (Οκτώβριος του 2016) με το ομώνυμο του δίσκου κομμάτι, ένα up-tempo hard rock τραγούδι, με κολλητικό ριφ από τον Bumblefoot και τη χαρακτηριστική φωνή του Stapp. Ομοίως υπάρχουν και άλλα 3-4 τραγούδια πιο up-tempo, όπως λ.χ. το “1000 Degrees”, μερικές πιο προσωπικές στιγμές του Stapp (όπως το “Sober”), καθώς και οι μπαλάντες που αναφέραμε και πιο πάνω, οι οποίες θυμίζουν λίγο Creed. Το “The Madness” στέκεται τελικά ως το καλύτερο στιγμιότυπο του άλμπουμ: τα υπόλοιπα, δίχως να είναι άσχημα, δεν κρίνονται ως κάτι το συνταρακτικό.
Σε όλες τις δηλώσεις τους, τα μέλη των Art Of Anarchy λένε ότι αυτό το 2ο άλμπουμ το έχουν δουλέψει σαν συγκρότημα και το θεωρούν, στην ουσία, το δείγμα γραφής που θα δείξει τις δυνατότητές τους –αποστομώνοντας όσους τους ήθελαν ως πυροτέχνημα της μίας κυκλοφορίας και προσφέροντας παράλληλα στον Scott Stapp ένα λιμάνι επιστροφής.
Στον συγκεκριμένο λοιπόν τομέα, όλοι βγαίνουν κερδισμένοι.
Δεν ξέρω όμως αν το The Madness είναι λίγο χειρότερο ή λίγο καλύτερο από το ντεμπούτο τους. Είναι όλα σωστά, ο Stapp βρίσκεται πράγματι σε φόρμα, αλλά θεωρώ ότι το ταβάνι τους είναι κάπου σε αυτά τα επίπεδα και πιστεύω μάλιστα ότι το έχουν (ψιλο)καταλάβει και οι ίδιοι: μετά από μια σύντομη περιοδεία στις Η.Π.Α., ο Stapp βγαίνει σε τουρ ως σόλο καλλιτέχνης, ενώ ο Bumblefoot εμπλέκεται σε ένα ακόμα super group, τους Sons Of Apollo, μαζί με τους Mike Portnoy (ex-Dream Theater), Derek Sherinian (ex-Dream Theater), Billy Sheehan (The Winery Dogs, Mr. Big, David Lee Roth) & Jeff Scott Soto (ex- Journey, ex-Yngwie Malmsteen's Rising Force).
Αλλά για τους Sons Of Apollo, θα τα πούμε σύντομα...
{youtube}tNy_g6cMlIE{/youtube}
