Αφού απέκτησε κλασική παιδεία στο κλαρινέτο και έκανε ακαδημαϊκές σπουδές στη σύνθεση και στο τζαζ σαξόφωνο, ο William Basinski ανακάλυψε τη μινιμαλιστική προσέγγιση των Steve Reich και Brian Eno –και ενθουσιάστηκε. Πειραματιζόμενος, δημιούργησε σταδιακά έναν δικό του ήχο, βασισμένο στην αναπαραγωγή παλιών μαγνητοταινιών, το ράψιμο και το κόψιμο αυτών, και το διαρκές λουπάρισμα.
Βάζοντας τις λούπες του να αντιπαρατίθονται και να ξεπροβάλλουν η μία μέσα από την άλλη σε μία αδιάκοπη διαδικασία, ο Basinski έχτιζε ένα –κυρίως– μελαγχολικό, διαλογιστικό και βαθιά εσωτερικό σύμπαν, το οποίο βρήκε ευρεία αναγνώριση στις αρχές των '00s με την τετραπλή κυκλοφορία The Disintegration Loops (2002-2003). Η σειρά αυτή συνδέθηκε άμεσα με τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου μιας και, όπως ο ίδιος αναφέρει, τέλειωσε το πρότζεκτ εκείνο το πρωί και το έβαλε να παίζει στην ταράτσα του διαμερίσματός του στο Μπρούκλιν, παρακολουθώντας άναυδος με φίλους του την κατάρρευση του World Trade Centrer. Διαβολική συγκυρία, αν αναλογιστεί κανείς το περιεχόμενο των ηχογραφήσεων, που βγάζουν ακριβώς αυτό το συναίσθημα απερίγραπτου δέους μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο, που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια για φλυαρία ή ανάλυση. Σαν ένα σύγχρονο αστικό μάντρα, την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο σημείο.
Σχεδόν 15 χρόνια μετά και έχοντας αποκτήσει πια ένα σημαντικό στάτους στους παγκόσμιους avant-garde (και όχι μόνο) κύκλους, o Basinski κυκλοφορεί το A Shadow In Time. Kαι βρίσκεται όσο ποτέ άλλοτε κοντά στο συναίσθημα των Disintegration Loops, ιδίως στο ένα από τα δύο κομμάτια του άλμπουμ με τίτλο “For David Robert Jones”.
David Robert Jones, για όσους δεν το γνωρίζουν, ήταν το βαφτιστικό όνομα του David Bowie: το κομμάτι δημιουργήθηκε κατόπιν παράκλησης της γκαλερί Volume στο Λος Άντζελες, προς τιμήν του σπουδαίου Βρετανού καλλιτέχνη. Η αρχική μουντή και κάπως απροσδιόριστη λούπα δημιουργεί το αναμενόμενο θρηνητικό περιβάλλον, μέσα από το οποίο θα εμφανιστεί αργότερα ένα πένθιμο σαξόφωνο, προτού ολοκληρωθεί ο κύκλος της 20άλεπτης ελεγείας, αργά αλλά σταθερά,. Ένα avant-garde μοιρολόι, ένας εξαιρετικός επικήδειος και συνάμα φόρος τιμής στον άνθρωπο που επηρέασε όσο ελάχιστοι τη μαζική κουλτούρα των τελευταίων 50 χρόνων και φυσικά τον ίδιο τον Basinski. Το γεγονός ότι οι μαγνητοταινίες που χρησιμοποιήθηκαν είχαν μασηθεί προηγουμένως από τη χοντρή και ηλίθια γάτα του συγκατοίκου του (χαρακτηρισμοί του μουσικού, όχι του γράφοντος), μόνο ως χιουμοριστική αναφορά μπορεί να παρατεθεί για τους αυστηρά σκεπτικιστές ή ως γεμάτο νόημα συμπαντικό σημάδι για τους λάτρεις του μεταφυσικού.
Το έτερο κομμάτι, “A Shadow In Time”, ξεκινά πιο φωτεινό και κοσμικό, πιστό στην kosmiche παράδοση. Αποτελεί μια εναλλακτική σπουδή πάνω στη χρήση του αναλογικού, οκτακάναλου πολυφωνικού συνθεσάιζερ Voyetra 8, ημερομηνία κυκλοφορίας του οποίου υπήρξε το μακρινό 1982. Η εποχή δηλαδή που ο Basinski άρχισε να καταπιάνεται με την ambient και τις δυνατότητές της. Πολυεπίπεδο ως σύλληψη, καθώς εξελίσσεται και παίρνει την πόρτα προς την έξοδο νομοτελειακά υποκύπτει κι αυτό σε μια έκδηλη πτώση, εκφραζόμενη από τον ήχο ενός πιάνου: ουσιαστικά είναι εκείνη που του αποδίδει χαρακτήρα.
To A Shadow In Time είναι ένα σκιώδες άλμπουμ για μία σκιώδη εποχή και βρίσκει τον William Basinski να επιστρέφει στα θεμελιώδη, απόκοσμα drones του, αφηγούμενος για μία ακόμη φορά τα ιστορικά δρώμενα με τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει. Η δυναμική της μουσικής του δεν στηρίζεται σε κουπλέ, ρεφρέν, στίχους και όλα τα συνήθη όπλα της ποπ τραγουδοποιίας, αλλά ζητά από τον ακροατή να αφομοιώσει τη δημιουργική ένταση των ηχοτοπίων και κατόπιν να αποδώσει εκείνος τα νοήματα που επιθυμεί. Με λίγα λόγια, πρόκειται για μουσική που επιζητά τη διάδραση και όχι την παθητική αφομοίωση. Ακροβατώντας ανάμεσα στο μεθοδικό και στο αυθόρμητο, μόνο ως θετική μπορεί λοιπόν να χαρακτηριστεί η παρούσα παλινδρόμηση στην εποχή του Τhe Disintegration Loops.
{youtube}YMqR1Azi5VA{/youtube}
