Η αποκαρδιωτική επιστροφή των Katatonia. Μετά από 23 χρόνια δισκογραφίας και πολλές κορυφαίες κυκλοφορίες για τον χώρο του ατμοσφαιρικού metal στα '00s, οι Σουηδοί απογοητεύουν με την καινούργια τους δουλειά, η οποία τιτλοφορείται εξαιρετικά σε σχέση με τη χαμηλή ποιότητα των συνθέσεων που την αποτελούν.
Όσοι είχαν συγχωρήσει την αδυναμία της νέας τους ταυτότητας (από το Night Is The New Day του 2009 και τούδε) να γράφει συνθέσεις που να συνθλίβουν την ψυχολογία του ακροατή, έβρισκαν τουλάχιστον αρκετά τραγούδια στα οποία οι κιθάρες του Anders Nyström ακούγονταν πραγματικά εμπνευσμένες· ή έστω κάποια ρεφρέν του Jonas Renske να ψαχουλεύουν τρύπες στα σωθικά σου. Το σκοτάδι μπορεί έτσι να μην ήταν πηχτό, όμως ένιωθες ότι υπήρχε ακόμη στις γωνίες.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι Katatonia του The Fall Οf Hearts είναι μια «χαρούμενη» μπάντα. Τα trademarks του ήχου τους είναι παρόντα. Όμως το αιθάνεσαι, ότι πλέον λειτουργούν τόσο ψυχρά, τόσο «αυστηρώς μουσικά», ώστε εν τέλει νιώθεις ν' ακούς μια άψυχη εκδοχή του γκρουπ. Αυτό τώρα μπορεί να το δικαιολογήσεις σε διάφορα υποείδη του metal –ακόμα και να το επιλέξεις, όταν σε ελκύει η δυσκολία κάποιων ακουσμάτων. Όμως στο The Fall Οf Hearts, σε καμιά περίπτωση δεν θυσιάζεται η ατμόσφαιρα χάριν της προοδευτικής τάσης της μουσικής.
Ακόμα μάλιστα και σε αυτό το πεδίο (του prog, ντε), οι Katatonia δεν καταφέρνουν να ακουστούν ενδιαφέροντες. Πλαδαροί σε σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά σχήματα του ήχου (Opeth, Riverside, Leprous, Ihsahn), επιλέγουν να μην πειραματίζονται με τα βασικά συστατικά του ήχου τους (δίπολο Nyström/Renske) προσθέτοντας εδώ και εκεί ρυθμικές παρεμβολές πλήκτρων, post-τσιζιτζιμπλιά προηγούμενης 20ετίας ή ορισμένα ακουστικά περάσματα, επηρεασμένοι από το μη-ηλεκτρικό τους άλμπουμ Dethroned & Uncrowned (2013).
Το αποτέλεσμα κρίνεται γενικευμένα αδιάφορο, αφού δεν φαίνεται να υπάρχουν πραγματικά νέες ιδέες για να στηριχθεί η στροφή σε δύσκολες δομές και εξεζητημένα ιντερλούδια. Η επιμονή επίσης των Σουηδών να ακολουθούν φιλικά συγκροτήματα σε αχαρτογράφητους μουσικούς ατραπούς, έχει διαβρώσει σημαντικά την άλλοτε εξαιρετικά αναγνωρίσιμη αισθητική τους.
{youtube}OFjWd5unk6Q{/youtube}
