Obscura - Akroasis

Για τους Γερμανούς Obscura, δύο πράγματα δεν έμειναν ποτέ κρυφά κατά τη διάρκεια της μέχρι σήμερα διαδρομής τους. Το πρώτο ήταν οι επιρροές τους: Death της post-Spiritual Healing περιόδου, Cynic, Atheist και ό,τι άλλο εντάσσεται σε αυτό που λέμε «τεχνικό death metal». Το δεύτερο ήταν η εκτελεστική τους δεινότητα –παρά τις κατά καιρούς αλλαγές στα μέλη της μπάντας, οι συνθέσεις εκτελούνταν πάντα με βιρτουόζικους τρόπους. Κι όμως, παρότι το κοινό της σκηνής είναι αφοσιωμένο και εκτιμά τους περίτεχνους μουσικούς, οι Obscura δεν έχουν καταφέρει τη μεγάλη αναγνώριση. Προσωπικά, αν θα έπρεπε να διαλέξω έναν λόγο για το γιατί, θα ήταν το ότι σε πολλές στιγμές η μπάντα έδωσε υπέρμετρο βάρος στην τεχνική, καταλήγοντας σε βάρος της ουσίας των τραγουδιών τους, μα και του συναισθήματος του ακροατή.

Αυτή η μετάγγιση συναισθήματος την οποία είχαν ανάγκη οι Obscura, φαίνεται πάντως να έχει πλέον γίνει. Και φέρει πλατιά τις υπογραφές του κιθαρίστα Rafael Trujillo και του fusion ντράμερ Sebastian Lanser. Δύο μουσικών με τζαζ υπόβαθρο, που εντάχθηκαν στο line-up το 2014 και ενδεχομένως να αλλάξουν τη μοίρα της μπάντας, αν κρίνουμε από το Akroasis, που αποτελεί το πρώτο δείγμα γραφής τους.      

Δεν είναι ότι χάθηκε κάτι από τη δύναμη του ήχου τους, ούτε από την απαράμιλλη τεχνική τους. Όμως, πλέον, στα υπερηχητικά σόλο και στις συνεχόμενες εναλλαγές προστέθηκαν τα jazzy περάσματα της ακουστικής κιθάρας και το fusion drumming, στοιχεία που σε αποφορτίζουν από τον ορυμαγδό των προηγούμενων δευτερολέπτων και σε βοηθούν να νιώσεις την ουσία της μουσικής τους, κολλώντας με τα τραγούδια. Είναι σε τέτοιες ακριβώς στιγμές όπου οι Γερμανοί πιάνουν το νήμα που άφησε ο πατριάρχης Chuck Schuldiner σε δίσκους-ορόσημα σαν το Symbolic (1995) και το Individual Thought Patterns (1993), οι οποίοι απέδειξαν ότι το death metal δεν είναι μόνο τραχύτητα και βία.

Συνθέσεις έτσι όπως τα “Sermon Οf Τhe Seven Suns”, “The Monist” και “Ten Sepiroth” αποτελούν highlights στην πορεία των Obscura, χωρίς κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι ο δίσκος δεν περιέχει και αδύναμες στιγμές, όπου δηλώνουν παρούσες παλιότερες παθογένειες. Συνολικά, ωστόσο, το Akroasis αποτελεί ένα ξεκάθαρο βήμα προόδου για τη μπάντα, αλλά και μια τονωτική ένεση για τη σκηνή. Μακάρι να συνεχιστεί η εξέλιξη του ήχου τους προς την ίδια κατεύθυνση, γιατί δείχνουν να διαθέτουν δυνατότητες για πολύ μεγάλα πράγματα.

{youtube}7LSZMpxh80E{/youtube}