Η άνθηση της μαυρομεταλλικής underground σκηνής της Πολωνίας, είναι ένα αδιαμφισβήτητο και σχετικά γνωστό γεγονός των τελευταίων χρόνων. Γι' αυτό είναι κυρίως υπεύθυνα δύο ονόματα: οι Cultes Des Ghoules (με το σκοτεινά μεσαιωνικό Henbane τους, του 2013) και οι Mgla, οι οποίοι έκαναν το μπαμ το 2012 με το With Hearts Toward None. Και αν η επιτυχία των Cultes Des Ghoules φαντάζει παράδοξη –λόγω του στρυφνού, τελετουργικού τους στυλ– αυτή των Mgla είναι σαφώς πιο κατανοητή.
Στο δεύτερο άλμπουμ τους, οι Πολωνοί παρουσίασαν μια κατά βάση μελωδική άποψη επί του ορθόδοξου ήχου, με εύπεπτα riffs, καταδικασμένα σε δημοφιλή απήχηση. Διατηρώντας μια low profile στάση όσον αφορά τους Mgla, τα δύο μέλη της μπάντας καταπιάστηκαν πέρυσι με το έτερο project τους –τους Kriegsmaschine– με τους οποίους κυκλοφόρησαν το αρκετά πιο δύστροπο Enemy Οf Man. Φέτος, 3 χρόνια μετά το With Hearts Toward None, ήρθε λοιπόν η ώρα του διαδόχου, με τον (ταιριαστό για μεσαιωνικό εγχειρίδιο ασκητισμού) τίτλο Exercises In Futility· κυκλοφόρησε αρχές Σεπτέμβρη, δίχως πολλές τυμπανοκρουσίες.
Ο δίσκος είναι χωρισμένος σε 6 ενότητες, καθεμία εκ των οποίων αποτελεί την αύξουσα ονοματική εκδοχή της προηγούμενης (“Exercises In Futility I-VI”). Το θεματικό δέσιμο του άλμπουμ δεν μένει όμως μόνο στην τιτλοφορία των κομματιών, ούτε στη –σχετικά απλοϊκή, για να λέμε την αλήθεια– στιχουργική ενασχόληση με την υπαρξιακή ματαιότητα. Η μουσική δόμηση και των 6 τραγουδιών πατάει πάνω στο ίδιο μοτίβο: ένα κυρίαρχο riff αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά, χαράζοντας ευθεία πορεία σε όλη τη διάρκεια του κομματιού, καταναλώνοντας συνεχώς τον εαυτό του, αντλώντας κινητήρια δύναμη από αυτήν του την αυτοκατάποση. Κάθε ένα από τα έξι αυτά riffs είναι μια εκτάκτως μελωδική αλλά και προβλέψιμη κίνηση πάνω στην ταστιέρα, με εξαιρετικά εύπεπτο αποτέλεσμα.
Υπό ένα τέτοιο πρίσμα, οι Mgla βρίσκονται πλησιέστερα στον σουηδικό μαυρομεταλλικό ήχο των 1990s, εκεί όπου η μελωδία άνθιζε μέσα στο φαινομενικά σκοτεινό προσωπείο. Όμως οι Πολωνοί δεν έχουν την ευκινησία εκείνου του ήχου. Αν αποδομήσουμε τελείως τη μουσική τους, ό,τι μένει είναι κάποια μελωδικά, συγγενή, και μονότονα στην ανάπτυξή τους riffs (γεγονός όχι αρνητικό βέβαια για αυτό που παίζουν) με ορθόδοξη εκτελεστική λογική, οι εναλλαγές ανάμεσα σε υπερηχητικούς και mid-tempo ρυθμούς και το θεσπέσιο (για άλλη μια φορά) drumming του Darkside. Το οποίο δεν μένει απλά σε συνοδευτικό ρόλο, μα μεγαλουργεί χωρίς κορώνες αυτοπροβολής.
Μπορεί τα υλικά δόμησης του Exercises In Futility να είναι ελάχιστα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι μέτριος δίσκος –ούτε κατά διάνοια. Το ότι οι Mgla καταφέρνουν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον υπό τέτοιες (εσκεμμένες) συνθήκες, δείχνει ότι πρόκειται για στιβαρούς συνθέτες. Εν τέλει, η προσέγγιση της ματαιότητας μέσω της επαναληπτικής μονοτονίας είναι άποψη, καθ' όλα αποδεκτή μάλιστα, ειδικά σε ένα τερέν όπως του black metal, το οποίο θριάμβευσε (και) δια της συνθετικά μινιμαλιστικής οδού. Το μεμπτό εδώ είναι η υπερβολικά προβλέψιμη και μελωδικά «σωστή» αλληλουχία των αλλαγών, η οποία αφαιρεί οποιαδήποτε υπόνοια επικινδυνότητας από το αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι πως τα άλμπουμ των Mgla δεν ηχούν απειλητικά· πρόκειται για μουσικά έργα με τα οποία ο ακροατής θα περάσει καλά, άσχετα αν κάτι τέτοιο δεν ήταν στην πρόθεση του συγκροτήματος.
Όσοι λατρέψατε λοιπόν το προηγούμενο πόνημα των Πολωνών, θα βρείτε εδώ τη λογική του συνέχεια. Έναν δίσκο που παρουσιάζει μια οπτική επί του ορθόδοξου ήχου, η οποία βρίσκεται μακριά από το παρανοϊκό χάος των πατέρων Deathspell Omega, ακολουθώντας την οδό της απλότητας –κάτι που αποτελεί πνοή ζωής για ένα κουρασμένο είδος. Αν το Exercises In Futility δεν είχε τόσο «εκ του ασφαλούς» κιθαριστική νοοτροπία, θα μιλούσαμε για ένα αριστούργημα. Αυτή τη στιγμή, όμως, απλά το αναφέρουμε ως έναν πολύ καλό black metal δίσκο, ο οποίος μπορεί άνετα να ακουστεί και από ευρύτερο ακροατήριο.
{youtube}4fyhg0PZ87k{/youtube}
