Σε ένα rock bar της Στοκχόλμης, κάποια στιγμή το 2000:
«Γεια σου, είμαι ο Till Lindemann (Rammstein)»
«Χαίρω πολύ, Peter Tägtgren (Hypocricy, Pain)»
«Να κάνουμε κάτι μαζί»
«Βεβαίως!».
Τα περισσότερα project, κάπως έτσι ξεκινάνε. Είτε αποτελούνται από μουσικούς που είναι γνωστοί από παλιά, είτε από μουσικούς που σέβονται ο ένας τη δουλειά του άλλου (όπως στην περίπτωσή μας). Για τους συγκεκριμένους, βέβαια, πέρασαν 13 χρόνια από την πρώτη συνάντηση για να υλοποιήσουν κάτι μαζί, υπό το ...πρωτότυπο όνομα Lindemann, αφού όλες οι άλλες πιθανές ονομασίες που είχαν βρει ήταν, λέει, ήδη πιασμένες. Τι μπορεί όμως να περιμένει να ακούσει κάποιος από τον τραγουδιστή των Rammstein και τον ηγέτη των Pain;
Αυτό που όλοι έχουν στο μυαλό τους, αποδεικνύει το Skills In Pills –τη μουσική δηλαδή των Pain με τα φωνητικά του Till Lindemann, με μόνη διαφορά ότι ο τελευταίος δεν τραγουδάει εδώ στα γερμανικά, μα εξ ολοκλήρου στα αγγλικά. Φυσικά τη «βρώμικη» δουλειά την έχει κάνει ο Tägtgren: υπογράφει την παραγωγή, ενώ παίζει και όλα τα όργανα, κινούμενος στα γνωστά, υψηλά στάνταρ τα οποία έχουμε συνηθίσει. Σκοπός ήταν να δημιουργήσουν ένα party άλμπουμ, στο παλιό, καλό στυλ του Billy Idol· κάτι δηλαδή για να σου φτιάχνει τη διάθεση πριν βγεις έξω για να διασκεδάσεις. Και το κατάφεραν. Ειδικά μέχρι τη μέση, τα τετράλεπτα τραγούδια σε ανεβάζουν και είναι σίγουρο ότι θα χόρευες στον ρυθμό τους, εάν τα άκουγες σε ένα rock club.
Είναι επομένως μια κυκλοφορία που δεν πρέπει να την πάρεις και πολύ στα σοβαρά, αφού γίνεται εξ αρχής ξεκάθαρο ότι οι δύο συνεργάτες έκαναν το Skills In Pills πρωτίστως για να περάσουν καλά. Οπότε διάφορες κριτικές που ασχολούνται με τους στίχους του Lindemann, βγαίνουν άκυρες. Πραγματικά δηλαδή, τι περίμεναν; Να γράψει τραγούδια για έρωτες, λουλούδια και την παγκόσμια οικονομία; Όσοι άλλωστε έχουν παρακολουθήσει τους Rammstein, έστω και λίγο, ξέρουν ότι γράφει κατά κύριο λόγο για το σεξ και αυτό ακριβώς κάνει και τώρα –βλέπε για παράδειγμα το “Golden Shower” ή το “Fat". Όταν βέβαια γράφει στα γερμανικά, έχει την ευχέρεια να γράφει σεξιστικούς στίχους με μεγάλη δόση ειρωνείας. Εδώ όμως, επειδή τα αγγλικά του είναι φτωχά, γράφει όσο πιο απλά μπορεί για τα «αγαπημένα» του θέματα.
Δίχως και οι ίδιοι οι Lindemann να το περιμένουν, το άλμπουμ έφτασε στο νούμερο ένα της Γερμανίας και της Φινλανδίας, ενώ τα πήγε αρκετά καλά και στα charts πολλών ακόμα χωρών. Είναι έτσι μια κυκλοφορία από την οποία όλοι βγαίνουν κερδισμένοι: ο Till Lindemann δοκίμασε επιτυχώς να κάνει κάτι στα αγγλικά, ο Peter Tägtgren κατόρθωσε να ακουστεί σε ευρύτερο κοινό και ο ακροατής έμεινε με μερικά καλοφτιαγμένα, party διαθέσεων τραγούδια. Για εμένα τουλάχιστον, το Skills In Pills αποδείχθηκε ιδανικό άκουσμα πριν τη βραδινή έξοδο, γι' αυτό και το φιλοδώρησα στη βαθμολογία με κάτι παραπάνω…
{youtube}QWE_M0CX9So{/youtube}
