Armored Saint, μία από τις μεγαλύτερες μπάντες στο παραδοσιακό heavy metal που έχει βγάλει η Αμερική και παράλληλα μία από τις δύο πιο υποτιμημένες –η δεύτερη είναι οι Riot. Και λέω υποτιμημένοι, γιατί είναι από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που πάντα κρατούσαν χαμηλό προφίλ και ό,τι είχαν να πουν, το έλεγαν μέσω της μουσικής τους· και χωρίς να έχουν βγάλει ούτε έναν μέτριο δίσκο.
Βέβαια ο προηγούμενός τους La Raza (2010), αν και περιλάμβανε αρκετές καλές στιγμές, δεν ήταν σαν σύνολο αυτό που περίμενα, ειδικά μετά από ένα καταπληκτικό άλμπουμ σαν το Revelation του 2000. Πέντε όμως χρόνια μετά, οι Armored Saint επιστρέφουν ευτυχώς με μία ανώτερη δουλειά: αν κάτι αντικατοπτρίζεται πεντακάθαρα στο Win Hands Down, είναι το κέφι τους.
Το ομώνυμο του δίσκου (και εναρκτήριο) κομμάτι δίνει το βήμα με την ορμή του, τη δύναμη, και το νεύρο που βγάζει: οι «Άγιοι» δείχνουν εδώ πώς γράφεται η μερακλίδικη, παραδοσιακή heavy μουσική. Tα γνωστά τους tribal στοιχεία είναι μάλιστα περιορισμένα στο ελάχιστο, τα συναντάμε σε μερικά μόνο riffs του "Mess". Δεν θέλω όμως να πολυ-επεκταθώ σε μεμονωμένα τραγούδια, καθώς όλα είναι ένα κι ένα, από την αρχή ως το τέλος. Θα αναφέρω λοιπόν μόνο τις ευχάριστες εκπλήξεις του πιάνου στο "Dive", αλλά και το "With A Full Head Of Steam", στο οποίο ο John Bush μοιράζεται τα φωνητικά με τη σύζυγο του Scott Ian των Anthrax, Pearl Aday, σε ένα δυναμικό ντουέτο.
Κατά τ' άλλα, τα εμπνευσμένα, φρέσκα και καλοδουλεμένα riffs, τα υπέρ το δέον αρκετά σολίδια, ο κρυστάλλινος και μοντέρνος ήχος, η παραδοσιακή αύρα των κομματιών –σαν και αυτή που είχαν τα συγκροτήματα στα 1980s– αλλά κι ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές στον χώρο του heavy metal, είναι μερικά μόνο από τα όσα σου μένουν έντονα, σαν επίγευση μετά την ακρόαση.
Εν κατακλείδι, το Win Hands Down είναι μια κλασική Armored Saint κυκλοφορία, η οποία ξεχειλίζει από δύναμη, έμπνευση και ποιότητα. Χωρίς υπερβολή, αν κάποια τραγούδια είχαν γραφτεί 25 χρόνια πριν, ίσως και να εποφθαλμιούσαν μια θέση στον καλύτερο δίσκο των Αμερικανών, δηλαδή το Symbol Of Salvation του 1991. Ευθαρσώς δηλώνω μάλιστα πως το άλμπουμ έχει καπαρώσει από τώρα μια θέση στην πρώτη τριάδα της προσωπικής μου λίστας με τα καλύτερα μεταλλικά του 2015...
{youtube}MA-C8_zgLXo{/youtube}
