Καιρό είχα να ακούσω τόσο πειραγμένο δίσκο. Το λέω αυτό διότι η νέα δουλειά της Alanis Morissette μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης για μερικούς ποντικούς των στούντιο (και καταλαβαίνω άμετρα το ενδιαφέρον τους), αλλά η αλήθεια είναι ότι, όσο μου αρέσει η αρχιτεκτονική δίσκου στο στούντιο, άλλο τόσο μου ακούγεται ενοχλητικό ένα τέτοιο επίπεδο εγκιβωτισμού του ήχου.
Φυσικά και ένα πουλέν όπως η Morissette έχει στις πλάτες της προσδοκίες εκατοντάδων (κυριολεκτικά) ανθρώπων, οι οποίες δεν αφορούν μόνο το άμεσο μουσικό της περιβάλλον μα και μονάδες σε δισκογραφικές, γραφεία management και αίθουσες συναυλιών. Ως εκ τούτου, οι δυνατότητες ρίσκου είναι αντιστρόφως ανάλογες των παραπάνω προσδοκιών. Και μην ξεχνάμε ότι η εν λόγω καλλιτεχνική περσόνα –ασχέτως αν έχει στη διάθεση της έναν από τους πλέον χαρακτηριστικούς και μοσχοπουλημένους δίσκους των 1990s (το Jagged Little Pill, με πωλήσεις άνω των 33 εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως –ναι! Είναι πραγματικό το νούμερο)– ουδέποτε έπαιξε καμιά ζαριά, τουτέστιν δεν προχώρησε ποτέ σε τομές ακόμα σε σχέση με την ίδια τη μουσική της. Όλο και πιο ταμπουρωμένη την ακούμε, πίσω από ασφαλείς δομές.
Και αυτά ακριβώς τα σοβατεπί της καλής ισορροπίας τηρεί και στο Havoc And Bright Lights η Alanis Morissette, μόνο που το παράκανε στο editing. Ο καταξιωμένος παραγωγός Guy Sigsworth συνέβαλλε και συνθετικά εκτός της βάρδιας στην κονσόλα (όπως είχε κάνει και στο Flavors Οf Entanglement του 2008), ίσως όμως να συναισθάνθηκε ότι δεν είχαν στα χέρια τους κάποια μεγάλη επιτυχία ή ένα μάτσο από δυνατές συνθέσεις –οπότε διάνθισε το άλμπουμ με πολλά πλουμίδια και στολίδια. Κι ενώ η μπάντα που παίζει πίσω από τη Morissette είναι πρώτης κατηγορίας (αναφέρω χαρακτηριστικά τους στρατηγούς του session χώρου Matt Chamberlain & Joe Chiccarelli σε τύμπανα και κλαβιέ αντίστοιχα) εντούτοις σε κανένα σημείο δεν ακούς κάποια ζωντάνια πίσω από την Αμερικανο-Καναδέζα τραγουδοποιό. Χώρια τα πολλά φίλτρα στη φωνή και τα εφέ, τα οποία κουράζουν.
Αν προσθέσετε στα παραπάνω και 2-3 συνθέσεις που θα μπορούσαν να είναι slow (βλέπε “‘Til You” και “Win & Win), του τύπου που μας φιλοδωρεί (σαφώς πιο επιτυχημένα) η Madonna από την εποχή του Ray Of Light και δώθε, θα καταλάβετε ότι δεν φτάνει το α-λα-Alanis rocker “Guardian” το οποίο ανοίγει το Havoc And Bright Lights προκειμένου να περισωθούν οι εντυπώσεις από ένα πολύ μέτριο, τελικά, δίσκο.
Στη limited edition περιλαμβάνεται ένα έξτρα CD με live εκτελέσεις γνωστών τραγουδιών της Morissette και επιλογών από το νέο αυτό άλμπουμ. Εκτός του ότι μπορείτε να ζήσετε και χωρίς το εξτρά, είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και το super hit “You Oughta Know” εκτελείται εδώ χωρίς τη μανία και την απόλυτα ταιριαστή (με τη θεματολογία του) υστερία, που το οδήγησε το 1995 στην κορυφή όλων των charts του κόσμου.
{youtube}7q0reAgBMYA{/youtube}
