Μέχρι να σκαρώσεις ο φτωχός ένα κείμενο για το τελευταίο του πόνημα, τούτος ο τύπος –μόνος, ενίοτε και με παρέα– μπορεί να έχει ήδη ξεπετάξει στο χαλαρό (χρονικής λογικής η χρήση του ρήματος) κανα-δυο φουλ άλμπουμ, άλλα τόσα μίνι, και πεντέμιση CD-r, κουρελιάζοντας στην πράξη τις όποιες φιλοδοξίες σου για συγχρονισμό με τα ηχογραφικά τρέχοντα. Τουτέστιν, Phil Todd τον λένε κι όλοι οι (αργοί) μουσικογραφιάδες κλαίνε…
Πρόκειται δηλαδή περί ανθρώπινου(;) όντος, το οποίο είμαι πεπεισμένος πως κατέχει αρχέγονη συσκευή παγώματος των ρολογιών. Πατάμε το ερυθρό κουμπί, κάνουμε ανενόχλητοι τη δουλειά μας, κι ύστερα το ξαναπατάμε για να συνεχίσουμε κουλ και άνετοι με τις πρακτικότητες της καθημερινότητας. Ή, πολύ απλά, ο άνθρωπος εκτός από δημιουργικός είναι και το ακριβώς αντίθετο του τεμπέλη –αν και ομολογουμένως η εκδοχή δεν με συμφέρει. Ας μην επιχειρήσω, λοιπόν, λεπτομερή δισκογραφική καταμέτρηση των καταθέσεων με στάμπα Ashtray Navigations, διότι παραμονεύει η σπορά παραπληροφόρησης. Άσε που ποτέ δεν ξέρεις τι θα σε βρει με κάθε νέα του κατάθεση. Τελοσπάντων, με τις όποιες επιφυλάξεις, κάτι περί τριάντα έξι ηχητικών απελευθερώσεων απ’ τo 1991 μέχρι και σήμερα κατέδειξε η μίνι έρευνα.
Συνεπώς, κλειδώνω το σκόπευτρο στο φετινό Ashtray Navigations πόνημα ονόματι The Beak Stuck Out Οf Τhe Snow, πριν να είναι υπερβολικά αργά. Στην περίπτωση που έχετε συνάψει από απλά ακουστική μέχρι φόrα ερωτική σχέση με το Electronic Meditation των Tangerine Dream, τότε ευθύς διαθέτετε στο θυμικό σας σοβαρό αισθητικό ανάλογο. Εάν όχι, τότε σας πληροφορώ πως πρόκειται για το πρώτο άλμπουμ των σινθοπατέρων, πριν αυτοί αφιερωθούν ψυχή και σώμα στον πληκτροφόρο εξοπλισμό τους. Ομιλούμε δηλαδή περί κεντροευρωπαϊκής κοπής αστική ψυχεδέλεια με τις κιθάρες να γλείφουν τα κρύα μπετά της πόλης σαν εκατομμύρια σταγόνες όξινης βρόχας –κατά μονάς ή όλες μαζί. Άχρονο, άγριο και εντελώς ξεκαπίστρωτο μπασταρδεμένο rock –δεν λέω πειραματικό γιατί ο όρος είναι προβληματικός… Σαράντα έτη διαφορά, 1970 το ένα, 2010 το άλλο, μα τελικά η αίσθηση ίδια. Άλλα τα τεχνολογικά μέσα, διαφοροποιημένες οι προσλαμβάνουσες, ωστόσο το όραμα παρόμοιο, όπως και η μεθοδολογική προσέγγιση.
Το παρόν πρακτικά μάλλον δεν προκρίνεται ως άλμπουμ, λόγω διάρκειας. Ωστόσο οι τέσσερις συνολικά συνθέσεις, από πέντε έως δώδεκα παρά λεπτά της ώρας επί συνόλου τριάντα και κάτι, προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν έναν γεμάτο αισθητικό κύκλο. Προφανώς και υφίσταται παιχνίδι με τις δυναμικές και με τις εντάσεις, προς θεού όχι μέσω στερεοτυπικών post-rock κλιμακώσεων, όπως επίσης και σπουδή στον ήχο της ηλεκτρικής. Μάλιστα τούτο το τελευταίο δεν αναφέρεται μονάχα στο φιλτράρισμα του ήχου, μα και στο λεπτομερές στήσιμο του τοπίου ανάδυσης. Στάση προς άρση αμφιβολιών (τι στάση δηλαδή, προσκύνημα με τα όλα του) το “You'd Look Good As A 5 Pound Note”…
Προτού, βέβαια, φτύσουμε το γραμματόσημο του μονοδιάστατου ή του κλώνου ας γίνουν τα απαραίτητα ξεκαθαρίσματα. Στο The Beak Stuck Out Οf Τhe Snow ο μίστερ Todd μας ηλεκτρομαστιγώνει κατ’ ευθείαν απ’ το παράλληλο σύμπαν στο οποίο ζουν οι ηχητικές προβολές του Stockhausen, των Γερμανών οραματιστών, του Brian Eno και των καμένων noise-άδων –δεδομένες, λοιπόν, και οι ηλεκτρονικές παρεμβολές, ουχί το ηλεκτρονικό ξεμυάλισμα, είτε καθαρές ή ως σημαντικό μέσο παραγωγής υφο-λογικού πλούτου. Συνεχίζει έτσι μια παράδοση ευρωπαϊκής ψυχεδέλειας αρκετά διαφορετικής κωδικοποίησης σε σχέση με εκείνη της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού. Μια ψυχεδέλεια που, μην έχοντας τα blues στη βιωματική της παλέτα, ψάχνει εναλλακτικές διαδρομές προς το τριπάρισμα και τις ανακαλύπτει συνοδοιπορώντας με την τεχνολογία και κατεβάζοντας την «πειραματική λογιότητα» στο πεζοδρόμιο.
