Αυτά εδώ τα indie kids ντεμπούταραν πριν κανα τρίχρονο. Βέβαια, σε περιπτώσεις όπως τις δικές τους, δεν το θυμάσαι αν δεν το γκουγκλάρεις. Γιατί, αν και διαθέτουν όλο το «πακέτο» για ενδιαφέρουσα μουσική (nerds, καρό πουκάμισο, δυο ακουστικές κιθάρες να βρίσκονται), κάπου χάνουν τον μπούσουλα με τις συνθέσεις. Λίγο η χιλιοφορεμένη συνταγή του midtempo, λίγο το κλαψούρισμα στον στίχο, κάτι τα φλερτ με την πεπατημένη της pop εικόνας και φυσικά όπου θέλουμε να ροκάρουμε, πέφτουν στη λούμπα του punk pop με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πρωτοτυπία, τα κλισέ και τις επιμέρους έννοιες που τα απαρτίζουν.
Με το South America, οι Thieves And Villains καταθέτουν έναν θεματικό δίσκο γύρω από το Μεξικό, γεμάτο στερεότυπα ενός road trip παντελώς δοσμένου στην «αμερικανιά», τις κιθάρες και τους μπάφους. Αλλά τα πράγματα δείχνουν να έχουν προθέσεις προς το καλύτερο, καθώς το γκρουπ δείχνει να θέλει να επαναπροσδιορίσει τον ήχο του, κινούμενο προς πιο κλασικά indie rock μονοπάτια. Τελικά, πάντως, το όλο κομφούζιο το οποίο εισπράττεις δεν σε αφήνει να αγιάσεις.
Οι Thieves And Villains βρίσκονται σε σύγχυση και το εισπράττεις. Μια σύγχυση όμως που διαθέτει δύο-τρεις καλές στιγμές, ωραία (αν και επαναλαμβανόμενα) riffs, στίχους διανθισμένους με χιουμοριστικές ατάκες και με ό,τι άλλο απασχολεί έναν τυπικό λευκό νέο στις μεσοαστικές γειτονιές της Νέας Υόρκης των ’00s, καλοβαλμένα τύμπανα και τον τραγουδιστή Sergio Otaegui να δίνει έντιμο αγώνα στο μικρόφωνο. Τραγούδια όπως τα “I Want A Friend Like You” και “Drunk In Amsterdam” έχουν τη φάση τους, τις πιασάρικες μελωδίες και τα ωραία ρεφρενάκια…
Συνολικά όμως η παρέα από το Hudson Valley δεν πείθει. Η ζεστασιά που εισπράττεις από το εξώφυλλο κιόλας χάνεται στις δεκατρείς συνθέσεις του δίσκου. Κι εκεί όπου τα πράγματα οφείλουν να γίνουν συναρπαστικά ή «διαδραστικά» ή έστω να φλερτάρουν με την καλή παράδοση του folk και του πηγαίου ανεξάρτητου αμερικανικού ροκ, τσουπ, σκάει ο λάκκος της ανισότητας, των χιλιοπαιγμένων μουσικών μοτίβων, καθώς και τα ψευτο-γκάζια του punk pop… Με ελάχιστες λοιπόν εξαιρέσεις, το South America δεν ενθουσιάζει. Παρεμπιπτόντως, στο μέσον του booklet οι Thieves And Villains έχουν μια φωτογραφία η οποία τους δείχνει με τις κιθάρες τους και πίσω να αχνοφαίνεται μια επιγραφή που λέει «Will midtempo Rock for gas money». Παίζει και να ξεμείνανε στην έρημο…
