Μα τι μανία κι αυτή με το dubstep το τελευταίο διάστημα… Για κάποιον απλό παρατηρητή της όλης ηλεκτρονικής σκηνής μπορεί και να φαντάζει ως το μόνο είδος στα τελευταία δύο χρόνια που βγαίνει από τον συγκεκριμένο χώρο –βοηθάει βέβαια σε κάτι τέτοιο και το όλο σπρώξιμο από indie bloggers και επίδοξους μουσικούς γκουρού. Όχι πως το dubstep δεν έχει γιγαντωθεί, σε σύγκριση με εκείνο το περιορισμένο τσούρμο ακροατών πίσω στα αρχικά χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας. Αλλά κι αυτή η ακατάπαυστη αναφορά του σε οτιδήποτε άπτεται της παρούσας ηλεκτρονικής πραγματικότητας, αρχίζει και καταντά γραφική μετά από λίγο.
Αφορμή για τον παραπάνω μονόλογο αποτέλεσε ο νέος δίσκος του εκ Μπράιτον ορμώμενου Alan Myson, περισσότερο γνωστού στους μουσικόφιλους κύκλους ως iTAL tEK, και κυρίως οι κριτικές που έχει λάβει. Όχι τόσο με το τι θετικό ή αρνητικό του έχουν καταλογίσει, αλλά με την ευκολία που κατηγοριοποιούν το Midnight Color ως dubstep για να ξεμπερδέψουν θαρρείς στα γρήγορα μαζί του. Ναι, είναι γεγονός πως ο ήχος του iTAL tEK διαθέτει σαφείς επιρροές από το συγκεκριμένο ιδίωμα και πως αυτές ήταν ακόμα περισσότερες στις προηγούμενες κυκλοφορίες του. Είναι και το γεγονός ότι ηχογραφεί για λογαριασμό της Planet Mu του Mike Paradinas, η οποία έχει γίνει συνώνυμη με το dubstep, παρέα με τη Hyperdub ή την Tectonic. Στον συγκεκριμένο ωστόσο δίσκο ένας ακροατής με στοιχειώδεις γνώσεις περί ηλεκτρονικής μουσικής μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει το χρέος προς τους πρώτους δίσκους των Autechre και προς τα αρχικά νούμερα των καταλόγων των Warp, Skam, Rephlex αλλά και της ίδιας της Planet Mu. Χρέος εμφανώς μεγαλύτερο από επιρροές προερχόμενες από τον Skream, τoν Loefah ή τον Benga.
Με λίγα λόγια, το Midnight Color του iTAL tEK είναι ηχητικά παραδοσιακό IDM με κάποιες πινελιές από dubstep στοιχεία. Άλλωστε μια ακρόαση στο “Satellite” και στο “Subgiant” σε στέλνει εύκολα πίσω στο Amber, ενώ το “Moment In Blue” σε παραπέμπει στα πιο χαλαρά τραγούδια του Aphex Twin. Το “Restless Tundra” πάλι φωνάζει Ulrich Schnauss από χιλιόμετρα ενώ το “Babel” κάνει μια επίσκεψη στους δίσκους του Bola και ξεπατικώνει τα καλύτερα στοιχεία αυτών, πριν περάσει το κατώφλι της εξώπορτας. Και κάπου εκεί βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας του Midnight Color. Σαφώς δεν προσθέτει κάτι το καινούργιο σε όλα όσα έχουν δισκογραφήσει τα μεγαλύτερα ονόματα του IDM εδώ και πάνω από 15 χρόνια. Όμως, αφενός ο iTAL tEK παίζει τον συγκεκριμένο ήχο στα δάχτυλα, κι αφετέρου φροντίζει να διαφοροποιείται αρκετά από τους υπολοίπους του πεδίου, δημιουργώντας κάτι λίγο πιο προσωπικό. Προσθέστε στα παραπάνω και το ότι αντί να παράγει μουσική στραγγισμένη από κάθε συναίσθημα, όπως πια αρκετοί ηλεκτρονικοί συνοδοιπόροι του, εκείνος τη γεμίζει με όσο το δυνατόν περισσότερα φορτισμένα μανιφέστα.
Έτσι, αντί να στηριχτεί σε δωδεκάιντσες ή/και μεμονωμένες ψηφιακές κυκλοφορίες, ο Alan Myson χτίζει ακόμα περισσότερο το όνομά του ως iTAL tEK με το Midnight Color, εδραιώνοντας ακόμα παραπάνω την άποψη πως αποτελεί έναν πραγματικό καλλιτέχνη. Αλλά το πιο ευχάριστο από όλα είναι να βλέπεις έναν άνθρωπο να αντρώνεται καλλιτεχνικά προοδεύοντας όχι μόνο σαν προσωπικότητα, αλλά και σαν μουσική οντότητα δημιουργώντας μας συνάμα προσδοκίες για κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον μελλοντικά. Είθε να μας τις επαληθεύσει…
