Το φαινόμενο Twilight δεν δύναμαι να το καταλάβω. Η αφελής, κεκαλυμμένη και ηθικοπλαστική, μορμονικής σύλληψης, παραβολή της Stephanie Meyer, μετατράπηκε σε χολιγουντιανή μηχανή αφαίμαξης δολαρίων εν μια νυκτί και κατασκεύασε τους υποκριτικά αναιμικούς πρωταγωνιστές της σε σύμβολα μιας γενιάς εφήβων, η οποία λαχταρά τον απαγορευμένο καρπό μα τολμά μόνο να τον φαντασιώνεται. Marketing ευρεσιτεχνίες συνόδευσαν το προϊόν, η ταινία έγινε εμπορική επιτυχία και το soundtrack ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 2 εκατομμύρια.
Το soundtrack του Twilight βρήκε πρόσφορο έδαφος εμπορικής εκμετάλλευσης: το – ξεπερασμένο ήδη – trend των emo kids. Το New Moon, όμως, υπό την εποπτεία της Alexandra Patsavas, δείχνει πιο ώριμο και προσπερνά τον pop/rock χαρακτήρα του πρώτου προτείνοντας μια εναλλακτική συλλογή. Όσοι περιμένουν λοιπόν μια επανάληψη θα απογοητευτούν, καθώς το New Moon προκαλεί το ενδιαφέρον ακριβώς όσων indie rock θιασωτών δεν αισθάνονται να τους λέει και πολλά το πακέτο Twilight. Ειδικά εφόσον στο soundtrack υπάρχουν αποκλειστικότητες από τους Thom Yorke , Killers, και Bon Iver.
Το “Meet Me On The Equinox” των Death Cab For Cutie ανοίγει το άλμπουμ και ορίζει τον μουσικό του τόνο. Οι αναπόφευκτοι στιχουργικοί λυρισμοί των τραγουδιών συνοψίζονται στα αφελή «everything ends», «tell me when you hear my heart stop» και «white demon», αλλά η garage rock διάθεση των Band Of Skulls με το “Friends”, το ψυχεδελικό παιχνίδισμα των OK Go, το καλειδοσκοπικό “Slow Life” των Grizzly Bear, διασκεδάζουν τις εντυπώσεις. Οι Muse επιστρέφουν στο franchise με remix του “I Belong To You” από το πρόσφατο Resistance, ενώ οι Hurricane Bells με το “Monsters” αποτελούν την ευχάριστη ανακάλυψη της συγκομιδής.
Το soundtrack όμως κερδίζει ουσιαστικά από τις παρουσίες των σημαντικών συμμετοχών του. Ο Thom Yorke στο “Hearing Damage” στήνει μια electro-funky ελεγεία εξελίσσοντας την In Rainbows μουσική φόρμα των Radiohead. Οι Killers επενδύουν στην ακουστική εσωστρέφεια με το “A White Demon Love Song”, οι Sea Wolf αφουγκράζονται τη γοητευτική αποστασιοποίηση του David Bowie (“The Violet Hour”), οι Bon Iver και St. Vincent υπνωτίζουν με το “Roslyn” και οι Editors συνθέτουν μια επιβλητική, ερεβώδη μπαλάντα (“No Sound But The Wind”). Στο τέλος, ο σπουδαίος Alexandre Desplat παραθέτει ένα κομμάτι από την αυθεντική μουσική της ταινίας (“The Meadow”). Απορίας άξιο πώς η ανούσια ιστορία της ταινίας ενέπνευσε τέτοιο αξιομνημόνευτο μουσικό θέμα. Αλλά αυτό πάλι είναι θέμα δημιουργικού ταλέντου, δείγμα επαγγελματικής συνείδησης και συνθετικής συνέπειας.
Το Twilight Saga: New Moon είναι μια συλλογή δυνατών ονομάτων και σαφώς πιο ενδιαφέρουσα από το Twilight. Μερικές φορές τέτοια V/A soundtracks μπαίνουν στον αυτόματο πιλότο και η ευκολία γίνεται το ζητούμενο. Αλλά εδώ οι ακουστικές κιθάρες, τα ατμοσφαιρικά έγχορδα και τα φεγγαρολουσμένα φωνητικά αναδύουν έναν νεο-ρομαντισμό ο οποίος δεν ξεπέφτει στο κιτς ποπ-μπαρόκ. Κρίμα που ευτελίζεται όταν λειτουργεί σε συνάρτηση με την ταινία που τη συνοδεύει. Τουλάχιστον αυτή τη φορά αποφύγαμε τα τραγούδια του Rob Pattinson!
