Η θητεία του Mike Stern στις μπάντες του Billy Cobham και του Miles Davis (τέλη 1970s-αρχές 1980s) υπήρξε ικανός παράγοντας – μαζί βέβαια με την αδιαμφισβήτητη ικανότητα του στην ηλεκτρική κιθάρα – εκτόξευσης στο πάνθεον των fusion ηρώων, για τους μαθητές τουλάχιστον των ανά τη Γη κονσερβατορίων. Παιδί και ο ίδιος των κονσερβατορίων, ο Αμερικανός έχει σαφώς μία αξιολογότατη τεχνική αλλά από εκεί και πέρα εξασκείται σε ό,τι πολύ ομοθεσίτες και συμπατριώτες του επίσης επιδίδονται: στον πρωταθλητισμό. Τουτέστιν αστέρας στην ακαδημαϊκή τιθάσευση της ταστιέρας αλλά ουραγός, δυστυχώς, στην κούρσα της σύνθεσης.
Παράλληλα – και αυτό διαπιστώνεται εύκολα και στο παρόν New Morning DVD, όπου καταγράφεται με το συγκρότημά του σε συναυλία στο Παρίσι, το 2008 – o Mike Stern επιδίδεται ολοένα και πιο πολύ σε ένα μονόφλουδο fusion blues rock και όχι σε συναπαντήσεις της jazz με άλλες κιθαριστικές σχολές. Οι Γάλλοι βέβαια που παρακολουθούν τη συγκεκριμένη συναυλία σε αυτό το όμορφο και κλασικά παρισινό μικρό venue δεν πτοούνται καθόλου από τα παραπάνω που του σούρνω: τον χειροκροτούν με θερμότητα και καλά κάνουν, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, διότι η αλήθεια είναι ότι ο Stern δεν δείχνει να βαριέται μήτε στιγμή και η εμφάνιση του ποτέ σχεδόν δεν εκπίπτει σε εμφανή κοιλιά – φαινόμενο σύνηθες σε ανάλογα κονσέρτα. Η μπάντα φυσικά είναι αψεγάδιαστη, δεν είναι όμως ευφάνταστη – ειδικότερα ο Tom Kennedy στο μπάσο – ενώ, παράλληλα, η παρουσία του Bob Franceschini στο σαξόφωνο κάνει, αν μη τι άλλο, τις συνθέσεις σε σημεία πιο ενδιαφέρουσες. Αλλά ποτέ συναρπαστικές.
Εν κατακλείδι, καταγράφεται στο εδώ DVD ένα συμπαθητικό μα χωρίς εξάρσεις βράδυ. Αν έχετε φίλους μουσικούς μπορείτε κάλλιστα να τους πάρετε στο τηλέφωνο για να σχολιάσετε τα όσα βλέπετε, χωρίς να χάσετε ουσιαστικά τη μουσική ακολουθία της σκέψης του Mike Stern. Όποτε, και να κλείσετε το τηλέφωνο μετά από 3-4 μέτρα, θα το ξαναβρείτε το νήμα. Καλοπαιγμένο και κεφάτο αλλά χωρίς πατήματα στη μνήμη σας. Μερικούς μήνες κιόλας μετά, δύσκολα θα θυμάστε κάτι από την εμπειρία…
