Όσοι έχουν δει την ταινία Adams Family θα θυμούνται ένα διαβολικό κοριτσάκι (Christina Ricci), που είχε μια αδυναμία στις γκιλοτίνες και στους αποκεφαλισμούς. Το όνομα αυτής, Wednesday. Ο Joseph Poole αγάπησε τόσο αυτό το κοριτσάκι, ώστε πήρε το όνομά του. Κι επειδή είναι τρελός fan των b-movies τρόμου, όπου τα ζόμπι με styling Alice Cooper κυριεύουν τη γη, προσέθεσε και τον αριθμό 13 για να γίνει σαφής. Έτσι χρόνια τώρα – γιατί δεν είναι χθεσινός – κυκλοφορεί με το ψευδώνυμο Wednesday 13, ενώ στη σκηνή εμφανίζεται φορώντας πολύ eye-liner, πέτσινο outfit και επιδεικνύοντας αμέτρητα τατουάζ.
Ο εκ Βόρειας Καρολίνας Poole έπιασε την κιθάρα το 1992 κι από τότε παίζει, τραγουδάει και κυκλοφορεί δίσκους με διάφορες horror punk/glam rock μπάντες (Maniac Spider Trash, Murderdolls, Frankenstein Drag Queens From Planet 13, Bourbon Crow), ενώ το 2004 φτιάχνει και την εν λόγω μπάντα, με την οποία και κυκλοφορεί τρία άλμπουμ. To Fuck It We’ll Do It Live έχει ηχογραφηθεί ζωντανά στο Crocodile Rock Club της Pennsylvania (το 2008) και κυκλοφορεί πακέτο μαζί με το αντίστοιχο dvd, έτσι για να μπορεί ο fan να απολαύσει τη συναυλία και οπτικά.
Ουρλιαχτά, δυνατές ομιλίες, χειροκροτήματα, ακόμα πιο πολλά κοριτσίστικα ουρλιαχτά (τσιρίδες), βόμβος από τους ενισχυτές, ο spooky ήχος μιας καμπάνας, αργά riffs στην κιθάρα, κολλητό στόμα στο μικρόφωνο να ψιθυρίζει ακατάληπτες λέξεις, υποβλητικό αρμόνιο που σε στέλνει κατευθείαν στα Καρπάθια και μετά η μπάντα ανεβαίνει στη σκηνή (οι τσιρίδες, αμείωτες). Όπως είπε κι ο Mr. W13, δεν γούσταρε να κοπούν αυτά τα μέρη με τη σκληρή επεξεργασία στο στούντιο. Ακόμα και τα λάθη του ήθελε να ακούσουμε. Ας είναι... Horror punk rock σκηνικό, μεταλλικά γκάζια και psychobilly χωσίματα, καπνοί και πολλές μπύρες, βρώμικο κι επιθετικό παίξιμο, εκκωφαντικά drums, γρήγορο μπάσο και τίγκα η παραμόρφωση στις κιθάρες, ενώ ο Wednesday, αποκαλύπτει τις επιρροές του από Misfits, Cramps και Alice Cooper, φτύνοντας βραχνά, ακατέργαστα ουρλιαχτά και sleazy στίχους στο κοινό, με τον τσαμπουκά του Dave Wyndorf. Κάφρικη και η διασκευή του “Running Down A Dream” (Tom Petty). Κάφρικο και το κοινό, θα μου πεις.
Αν θες να τσαντίσεις τους γείτονες μπορείς να βάλεις τέρμα το cd και να φύγεις από το σπίτι. Οι Wednesday 13 είναι τόσο χοντροκομμένοι όσο και οι παρωδίες των b-movies που τόσο γουστάρουν. Αν πάλι είσαι fan του είδους και επιθυμείς να εκθέσεις τον εαυτό σου σε 67 λεπτά απίστευτου θορύβου, προχώρα. Προσωπικά, πάντως, προτιμώ να βάλω το Trash του Alice στο repeat…
