Κάθε φορά που τυχαίνει να μασήσω τσίχλα μέντας είναι σαν ξαφνικά να εξατμίζεται η γλώσσα μου αφού πρώτα έχει καεί, γι’ αυτό και την αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. Στην περίπτωση όμως της Mint Records («the freshmaker since 1991»), κάνω εξαίρεση και μασάω την τσίχλα: αυτό το ανεξάρτητο καναδικό label που ξεκίνησε στα πρώιμα 1990s για να προωθήσει την τοπική indie μουσική σκηνή, πατάει σήμερα γερά στα 18 του χρόνια, ενηλικιώνεται χωρίς να γερνάει και βγάζει μουσικές οι οποίες μερικές φορές εκπλήσσουν ευχάριστα.
Η Mint έχει ήδη κυκλοφορήσει αρκετές συλλογές – ακόμα και χριστουγεννιάτικες!. Εδώ συγκεντρώνει ξανά τις μπάντες της σε μια καινούργια συλλογή με 15 tracks που κυκλοφόρησαν μέσα στην τελευταία διετία. Τραγούδια δηλαδή από τους Organ, τους Pack A.D., τους Novillero, τους Young & Sexy και πολλούς ακόμη, ενώ υπάρχει κι ένα ολοκαίνουργιο των Hot Panda, το οποίο θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες στο νέο τους άλμπουμ (“Volcano… Bloody Volcano”). Indie pop/rock αισθητική, σκληρές κιθάρες και απαλές, συννεφιασμένες μελωδίες, blues και garage αποχρώσεις, με την κάθε μπάντα να δίνει το στίγμα της.
Προσωπικά, με κέρδισαν περισσότερο οι ατμόσφαιρες των Ramblin’ Ambassadors και των Pack A.D. που κινούνται σε πιο blues-rock δρόμους. Το highlight πάντως, βρίσκεται στο τέλος του cd και πρόκειται για ένα απόσπασμα από κάποια συνέντευξη του γνωστού – αφορισμένου – ψυχολόγου των 1960s Timothy Leary, διάρκειας μόλις 42 δευτερολέπτων, σε έναν «πειραγμένο» διάλογο για το LSD με τον Nardwuar (τον μουσικό των Evaporators με το nickname «the human serviette», ο οποίος αρέσκεται στο να το παίζει ενίοτε και δημοσιογράφος).
Ιδανικό το soundtrack που παίζει η Mint για όσους διακατέχονται από οκνηρία και θέλουν συμπυκνωμένες τις πληροφορίες για το τι κυκλοφορεί το label κι ευχάριστο για όσους διακατέχονται από αηδία για τη γεύση της μέντας. Ελπίζω πάντως να βγει και σε γεύση κανέλλας.
