Οι Τεξανοί που ακούγονται σαν Λονδρέζοι, κυκλοφορούν τη συνέχεια του περσινού τους άλμπουμ The Stage Names, με τίτλο The Stand Ins, και η ταινία που έχει στο μυαλό του ο τραγουδοποιός Will Sheff, αρχίζει να παίζει από την αρχή μόλις ο δίσκος πάρει τις πρώτες στροφές. Ο Sheff λειτουργεί λίγο ως σκηνοθέτης. Ξέρει να φτιάχνει εικόνες και την ατμόσφαιρα που θέλει: από τον εστέτ ναρκισσισμό του Oscar Wilde και την 1980s παρακμή, μέχρι τις κατακερματισμένες ζωές των πρωταγωνιστών του και τις παρασιτικές φιγούρες τους, σαρκάζει με τη σωστή δόση συναισθηματισμού.
Οι Okkervil River βάζουν όμορφες μουσικές στις σκοτεινές ιστορίες του Sheff: πλήκτρα, μπάντζο, μαντολίνο, κουδούνια και πολλές κιθάρες, ενώ η φωνή του Jonathan Meiburg στο “Lost Coastlines” σε γυρίζει πίσω στην εποχή των Smίths. Σε πιο κάντρι ρυθμό παίζει το “Singer Songwriter”, το οποίο τα χώνει στον υποτιθέμενο ποιητή και στα αστραφτερά χαμόγελα της (αυτο)προβολής («And your world is going change nothing»), ενώ η ιστορία με τις πόρνες ολοκληρώνεται με το ρυθμικά καταθλιπτικό “Starry Stairs”. Όψεις του έρωτα (“Calling And Not Calling My Ex”) και του θανάτου (“Bruce Wayne Cambell Interviewed On The Roof Of Chelsea Hotel, 1979”), καθώς τα αστέρια που πέφτουν τη νύχτα παίρνουν μαζί όλους τους ξεπουλημένους pop stars αυτού του κόσμου (“Pop Lie”).
«Let’s Kill The Morning», λέει ο τύπος στο τελευταίο track του δίσκου και μοιάζει να έχει ζαλιστεί από τα αμέτρητα lobby ξενοδοχείων, τις συναυλίες, τους fan, από την ζωή του ποιητή/performer. Ωστόσο, ακόμα, δείχνει να κρατάει το καμαρίνι του πρωταγωνιστή σε όλο αυτό το τσίρκο που λέγεται showbiz. Στo The Stand Ins πάντως, μιλάει χωρίς να κομπιάζει. Μέχρι το επόμενο άλμπουμ, λοιπόν, let’s kill the lights.
