Ο νέος δίσκος του θρυλικού παραγωγού Pete Rock σε προϊδεάζει αμέσως εξαιτίας του εξωφύλλου του, αφού το artwork αποδίδει μια σημειολογική αναφορά στον δίσκο Ηell (1974) του James Brown. Πρόκειται για τον έκτο στουντιακό δίσκο έπειτα από 4 ολόκληρα χρόνια δισκογραφικής απουσίας του. Εννοιολογικά, στέκεται στην τρέχουσα σκηνή της Νέας Υόρκης και στους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της και το καταφέρνει μια χαρά, αν αναλογιστεί κανείς το εύρος των συμμετοχών που εμπεριέχονται. Ο Redman, μέλη των Wu Tang Clan, ο Papoose, οι «ιστoρικοί» Lords of the Underground και μέλη των D-Block αποδίδουν άψογα αλλά, δυστυχώς, μόνο διεκπαιρεωτικά.
Για την ακρίβεια, ο δίσκος δεν πάσχει κάπου παραγωγικά. Απλά δεν διακρίνεται για τη δημιουργική και ευφάνταστη διάθεση που καθιέρωσε τον Pete Rock στις solo δουλειές του (δες Soul Survivor). Ως εκ τούτου, το απόλυτο soul χαρμάνι που έμπλεξε με ξεχωριστή μαεστρία ο εν λόγω παραγωγός, αναμιγνύοντας το funk, τη soul και ορισμένες jazzy φόρμες, δείχνει να έχει χαθεί κάπου στα early 1990’s. Ωστόσο, κάνουμε λόγο για μια δισκογραφική δουλειά άξια προσοχής και άψογης από την οπτική γωνία των samples που χρησιμοποιούνται, της μίξης και των verses. Αλλά έως εκεί….
Στο κομμάτι “Comprehend”, ο Papoose κάνει μια μικρή επίδειξη του μεγάλου του ταλέντου στις ρίμες και κανείς αναγνωρίζει (σχετικά) εύκολα ένα δείγμα από το “Concierto de Aranjuez” του Miles Davis. Αυτό κατέστησε εξάλλου τον Pete Rock στην ελίτ των παραγωγών εντός της hip hop κοινότητας και ως τόσο μεγάλη επιρροή για τους νεότερους (J Dilla, 9th Wonder). Οι καιροί όμως αλλάζουν και οι εποχές των Pete Rock & CL Smooth, των Soul Survivors και του “Down with the King” δείχνουν να μην αφήνουν χώρο για τους πραγματικούς “επιβιώσαντες”…Τα κομμάτια “Comprehend”, “914”, “Best Believe” και “The Best Secret” ξεχωρίζουν πάντως μακράν.
