Η Luftkastellet είναι μια σειρά συλλογών ηλεκτρονικής μουσικής, τις οποίες επιμελείται, αλλά και κυκλοφορεί μέσω της εταιρείας του, ο Kenneth Bager. Για όσους δεν γνωρίζουν τον εν λόγω κύριο, ας συμπληρώσω ότι πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους και πιο γνωστούς Δανούς DJs. Και αν αυτό δεν σας λέει πολλά, ακούστε την τελευταία (πέμπτη κατά σειρά) προσθήκη της σειράς και σας διαβεβαιώ ότι θα θυμάστε το όνομα του κύριου Bager από εδώ και στο εξής.
Τα ηχητικά πλαίσια στα οποία κινείται η συγκεκριμένη συλλογή είναι το σχετικά (με έμφαση στο σχετικά) χαλαρό beat, οι δυνατές μα και συνάμα υποβόσκουσες μπασογραμμές καθώς και μια chill διάθεση. Το συγκεκριμένο μείγμα καθιστά το εν λόγω δισκάκι ιδανικό για ακρόαση τόσο πριν την έξοδο για clubbing το βράδυ του Σαββάτου, όσο και το απόγευμα της Κυριακής, όταν ψάχνεις κάτι ευχάριστο να παίζει στο background ενώ προσπαθείς να συνέλθεις από τις καταχρήσεις της προηγούμενης βραδιάς.
Το album ξεκινάει με ένα κομμάτι των Deep Dive Corporation (“Shine”) - και πραγματικά θαρρείς πως, όσα χρόνια και αν περάσουν, τα κομμάτια τους θα παραμείνουν τόσο παρόμοια μεταξύ τους μα και τόσο εθιστικά για τα αυτιά μας ταυτόχρονα. Συνέχεια με ένα εξαιρετικό remix από τους Reverso 68 στο “Promises” του Badly Drawn Boy και αμέσως μετά δυο κομμάτια γνωστά σε αρκετούς από εμάς μέσω των σποτ γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού. Ο λόγος για το “Overpowered” της Roisin Murphy, γνωστή και ως θεότρελη τραγουδίστρια των Moloko, και το “Salvador” των Ikon. Συνέχεια με ένα remix στο “Break On Through” των Doors από τον DJ Disse - το οποίο βρήκα προσωπικά ανέμπνευστο και πολύ πιστό στην αρχική εκδοχή του κομματιού - και μετά ακολουθούν τρία από τα highlights του album. Αρχή με το remix του Carl Craig στο “Relevee” της Delia Gonzales, το οποίο είχαμε πρωτοσυναντήσει σε μία συλλογή που είχε φτιάξει ο Sven Vath για λογαριασμό του Mixmag την περσινή χρονιά. Πρόκειται για μία από εκείνες τις κλασικές techno μελωδίες, που κρατούν το ενδιαφέρον τους όσα χρόνια και αν περάσουν. Μετά έρχεται το “Moan” του Trentemoller, από το εξαιρετικό ντεμπούτο του, σε ένα radio edit το οποίο καταφέρνει να ξεπεράσει το original με τα ισχυρά synths του και το αργόσυρτο και εφιαλτικό του beat. Και το τέλος της «τριλογίας», με τον Francois Kevorkian να παραδίδει ένα ακόμα αψεγάδιαστο remix, αυτή τη φορά στο “Talk” των Coldplay, το οποίο και μεταμορφώνει σε έναν tech house δυναμίτη.
Από εκεί και πέρα η συλλογή συνεχίζει στο γνωστό μοτίβο της πολυσυλλεκτικότητάς της, περικλείοντας τα πάντα - ethnic πινελιές και deep house μελωδίες, το “Smiling” των Jazzbox, που σαμπλάρει Louis Armstrong προκειμένου να δημιουργήσει ένα jazz-house οικοδόμημα, dub μπασογραμμές με τη Julee Cruise για συνοδεία (“Fragment 7 (Les Fleurs)” του ίδιου του Bager), όπως βέβαια και τα αιθέρια φωνητικά της Liv Lykke, τα οποία δημιουργούν ένα αισθαντικό κλείσιμο για μια εξαιρετική συλλογή. Εάν σας ενδιαφέρει το τι συμβαίνει και ακούγεται τώρα σε όλα τα μεγάλα ηλεκτρονικά clubs και ραδιόφωνα του εξωτερικού, τότε αυτή η συλλογή είναι must για τη δισκοθήκη σας. Η Penguin χτύπησε για μια ακόμη φορά φλέβα χρυσού στο ηλεκτρονικό ρεπερτόριο της και μας κάνει χαρούμενους που κάποιοι δείχνουν να έχουν καταλάβει πως ο κόσμος δεν θέλει να ακούει μόνο τα ίδια και τα ίδια ονόματα αλλά και να μαθαίνει τα καινούργια τη στιγμή που αυτά συμβάινουν.
