Oι Garifuna, μείγμα των αυτόχθονων κατοίκων της Καραϊβικής Arawak με τους σκλάβους τους οποίους μετέφεραν εκεί οι Ευρωπαίοι άποικοι από τη Δυτική Αφρική, είναι ένας λαός που γνώρισε πολλά δεινά κατά το παρελθόν, όμως κατάφερε να επιζήσει και να διατηρήσει ταυτόχρονα την πολιτιστική του κληρονομιά. Και ο Andy Vivien Palacio από το Μπελίζ της Κεντρικής Αμερικής, που πέθανε ξαφνικά στα 47 του χρόνια στις 18 Ιανουαρίου 2008 (μετά από καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο), ήταν μία από εκείνες τις πεφωτισμένες περιπτώσεις τραγουδοποιών, που πάσχιζαν να διατηρήσουν ζωντανή τη γλώσσα, τη μουσική και τις παραδόσεις αιώνων της ιδιαίτερης αυτής εθνότητας. O ίδιος, κάνοντας δειλά τα πρώτα του βήματα το 1987, σημείωσε μια αξιόλογη πορεία μέχρι που συνάντησε τον μουσικό, παραγωγό και συμπατριώτη του Ivan Duran, ιδρυτή της εταιρίας Stonetree, με τον οποίο σχημάτισαν τη μουσική κολλεκτίβα μουσικών Garifuna. Κολλεκτίβα η οποία έμελλε να βάλει τις βάσεις για την εξάπλωση της μουσικής παρακαταθήκης αυτού του λαού. Αξιόλογα δείγματα της δράσης της στη Stonetree αποτελούν προηγούμενα albums του Palacio, όπως π.χ. το Keimoun: Beat Οn (1995) ή το Τil Da Mawnin (1997), αλλά και οι συλλογές Paranda (2000) και From Bakabush: The First Ten Years Of Stonetree (2006).
Tο album Wαtina (σημαίνει έκκληση στη γλώσσα των Garifuna) αποτελεί ένα γοητευτικό ψηφιδωτό αφρικάνικων και latin στοιχείων, με λιτές ενορχηστρώσεις και στίχους οι οποίοι μιλούν για την καθημερινή γλυκόπικρη ζωή του λαού αυτού. Οι reggae, blues και jazz αναφορές μπλέκουν με γλυκιές μπαλάντες και τη φωνή του Palacio, που επιμένει να τραγουδάει στη γλώσσα των Garifuna, αναδύοντας για άλλη μια φορά τον σεβασμό τον οποίον τρέφει για τον πολύτιμο μουσικό πολιτισμό του παραγκωνισμένου του λαού.
Μπορεί λοιπόν ο ίδιος ο Palacio να μην ευτύχησε να ολοκληρώσει το όραμά του, όμως άλλοι αυτόχθονες καλλιτέχνες και μη από το Μπελίζ, τη Νικαράγουα, την Ονδούρα, τη Γουατεμάλα, συνεχίζουν να εμπνέονται και να τραγουδούν, διατηρώντας ζωντανή την ουσία και το πνεύμα των Garifuna. Οι θιασώτες του αφρικανικού πολύχρωμου μουσικού πίνακα θα εκτιμήσουν το όλο εγχείρημα, ενώ οι λιγότερο μυημένοι αξίζει να εξερευνήσουν το άγνωστο - πλην λίαν ενδιαφέρον - αυτό ηχοτοπίο.
