Μακριά από τον καλό εαυτό που παρουσίασε στα προηγούμενα χρόνια βρίσκεται εδώ ο πειραματικός rapper Sole (AKA Tim Holland), που υπογράφει το εν λόγω album με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Mansbestfriend. Δεν λέω πως δεν ηχούν ενδιαφέροντα τα όσα διαδραματίζονται στο Poly.Sci.187 και δεν μπορείς βέβαια παρά να θαυμάσεις την ευρηματικότητα των ιδεών του. Μιλάμε άλλωστε για ένα album που ξεκινάει με μια σαμπλαρισμένη ομιλία της αναρχικής φιλοσόφου Emma Goldman (“Dedemma Speaks”) και στη συνέχεια περιλαμβάνει στιγμές σαν το “Bosnian Jazz” - το οποίο περιγράφεται ως «βομβαρδιστικά Β-52 τα οποία χτυπούν ένα σχολείο δίπλα σε Γερμανούς χίπις που εκδράμουν στην Ανατολή» - ή σαν το “Spin The Humans”, γραμμένο κατά την πρόσφατη ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο.
Όμως, μέσα σε όλη αυτή την ευρηματικότητα των τίτλων και των σχολίων, μέσα στους γουστόζικους εδώ κι εκεί ρυθμούς και την πληθώρα των έξυπνων samples, κάπου χάνεται η μπάλα και η δουλειά ξεφεύγει ως σύνολο στον ανούσιο πειραματισμό. Είναι φορές όπου μόλις πάει να αρθρωθεί ένα ενδιαφέρον κομμάτι τελειώνει ή παίρνει διαδρομές πολύ πιο «φεύγα» από όσο χρειαζόταν, ενώ επίσης υπάρχει μια διάχυτη τάση επανάληψης της ατμόσφαιρας.
Καταλήγεις έτσι με ένα album το οποίο, από τη μία, συχνά σε ιντριγκάρει ποικιλοτρόπως καθώς το ακούς και, από την άλλη, συχνά σε αποκοιμίζει. Και το χειρότερο: δεν σου αφήνει τελικά να θυμάσαι παρά ελάχιστα, σαν ένα όνειρο που λίγο-πολύ συναισθάνεσαι την αύρα του καθώς ξυπνάς το πρωί, αλλά τίποτα σχετικά με την υπόθεσή του ή με τους πρωταγωνιστές του δεν ανακαλείται στο μνημονικό σου.
