Τα κορίτσια δεν κλαίνε...
Τέταρτο album για τα τέσσερα κορίτσια από το Μπράιτον με το ισχυρό ελληνικό fan base. Οπτικά, μοιάζουν πάντα βγαλμένα από ταινίες για το swinging London, αλλά απέχουν πολύ από το να θεωρούνται femmes fatales, περισσότερο ως μεταφεμινιστικά icons (υπο)λογίζονται.
Στη νέα τους δουλειά που ηχογραφήθηκε στο Βερολίνο, συνεχίζοντας τη λυρική στροφή του Axes, οι παραμορφωτές μένουν σε (σχετική) αδράνεια. Το αποτέλεσμα, πιο εύπεπτο – λιγότερο λαβυρινθώδες. Περισσότερο Stereolab και λιγότερο Mogwai. Και σίγουρα πολύ λιγότερο Sonic Youth (μάλλον ξεπεράστηκε το «κόλλημα» με την Kim).
Τέσσερα στα έντεκα instrumental κομμάτια, συνταγή στην οποία ίσως πρέπει να επανέλθουν, οι στίχοι είναι αποκλειστικά κι απελπισμένα ερωτικοί. Και sorry Verity Susman, αλλά δεν είναι και το καλύτερό σας σημείο.
Πολύ καλά δεμένη η πρώτη τριάδα “The Greater Times”, “To the East”, “After the Call”, βασισμένη στα ψυχωμένα (και αγαπημένα) drums της Emma Gaze, ευχάριστη 60’s έκπληξη το “Tram 21” με το εισαγωγικό ριφάκι αλά Bravery – “An Honest Mistake” και την καταλυτική παρουσία της farfisa.
Κρατήστε όμως λίγο χώρο για το “Between Wolf and Dog” που ξεκινάει με τυμπανοκοπάνημα και καταλήγει σε μια χορωδιακή κλιμάκωση, καθώς και το εξαιρετικό “Five” με τον παραληρηματικό τσαμπουκά drums – κιθάρας και το sample από την εξέδρα της Χέρτα Βερολίνου. Respect ...
