Ποιοτική twee-pop από τον καλύτερο «Χασάπη» της Γλασκόβης.
Το 1969 ο χαφ της Εθνικής Βραζιλίας Ζerson είχε δηλώσει ότι, ενόψει του Μουντιάλ του 1970 θα «μείωνε το κάπνισμα από τρία σε δύο πακέτα» με σκοπό να είναι σε όσο το δυνατόν καλύτερη φυσική κατάσταση για χάρη της ομάδας.
Κάπως έτσι κουτοπόνηρα σκέφτηκε κι ο John Blain Hunt, ιθύνων νους πίσω από το επταμελές σχήμα των Butcher Boy: «για να μην ‘καρφωθώ’, θα μειώσω τις επιρροές μου από τους Belle & Sebastian, τους Smiths και τους Hidden Cameras και θα χρησιμοποιήσω μόνο τους… δυο πρώτους».
Εννοείται ότι έκανε μια τρύπα στο νερό, αφού, όσο κι αν κρύψει τις μουσικές του εμμονές, ο Hunt προδίδεται τόσο από την Morrissey-κή του γραφή (“Girls Make Me Sick” λέγεται το πρώτο single, που κυκλοφόρησε –ω! τι ειρωνεία!- στις 14 Φλεβάρη τρ.ε.), όσο κι από τα «επίμονα» πιανάκια σε δεύτερο ηχητικό επίπεδο (σήμα κατατεθέν των Belle), τα αλά-Camera Obscura ορχηστρικά μέρη και την γκέι τραγουδοποιία του Joel Gibb.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενα φωτεινό, απόδειξη ότι οι σκοτεινές και μουντές πόλεις βγάζουν αισιόδοξη μουσική και τούμπαλιν.
