Ρηχή, ανέμπνευστη electro μπαρούφα. Η απομυθοποίηση του electro-πατέρα Anthony είναι οριστική.
Για να μην βιαστεί να με χαρακτηρίσει κανείς αυστηρή, ξεκινάω με τους στίχους που συναντάς κατά μήκος του δίσκου. “We are the future, we are the youth”, “God s Gonna Be Your Friend In Peace”, “The Future Is Crying” και άλλα παρεμφερή δακρύβρεχτα, σου δημιουργούν την αίσθηση ότι η πάλαι ποτέ επιβλητική φιγούρα του Rother έχει προσηλυτιστεί σε κάποια αίρεση που χρησιμοποιεί τις μηχανές για να εξυμνήσει τον Θεό.
Ακόμα και ο Lucifer που μιλάει μέσα από τον vocoder Rother μοιάζει με καρικατούρα των όποιων σκοτεινών υβριδίων έχει κατά περιόδους δημιουργήσει η φαντασία του εν λόγω παραγωγού.
Όσον αφορά στη σύνθεση, τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλύτερα, αφού το old school, ζεστό, ογκώδες μπάσο είναι και πάλι εδώ, αλλά από πλευράς ευρηματικότητας θα μπορούσα με αρκετή ασφάλεια να πω ότι οποιαδήποτε προηγούμενη δουλειά του αξίζει δέκα φορές περισσότερο. Στην electropop μπαλάντα “Roses” νιώθεις απλά προδομένος και έτοιμος να πάρεις το λουλουδικό και να το πετάξεις στα σκουπίδια.
Πώς γίνεται ο άνθρωπος που μας έχει δώσει τα ψηφιακά έπη Die Macht και Hacker να συμβιβάζεται με μια παραγωγή του επιπέδου Super Space Model; Μετανοείτε όσο είναι καιρός κύριε Rother!
