Εικοσιτριάχρονος Αμερικανός που μνημονεύει τα βιβλία του John Steinbeck ως πηγή έμπνευσης πραγματοποιεί το πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο του.
Αν ο Matt Costa δεν είχε σπάσει το πόδι του πριν λίγα χρόνια, δε θα είχε αφήσει ποτέ το skateboard για να πιάσει την κιθάρα. Αν δεν είχε συναντήσει τον Tom Dumont των No Doubt δε θα είχε βρει παραγωγό για τα τραγούδια του. Κι αν δεν πίστευε στην αξία του ο Jack Johnson, το “Songs We Sing” δε θα είχε την πολυτέλεια της πολυεθνικής διανομής.
Θα ήταν, εντούτοις, κρίμα να μην έφταναν στο ευρύ κοινό αυτά τα δεκατρία όμορφα τραγούδια: ήχος ως επί το πλείστον ημιακουστικός, ομοιότητες με τους Death Cab For Cutie και τον Elliott Smith, folk αναφορές (ο ίδιος δηλώνει fan των Donovan και Tim Hardin), σαφής αισθητική αγγλοφιλία. Ταλέντο υπάρχει άφθονο εδώ...
Μακάρι να αξιοποιηθεί κατάλληλα στα επόμενα (κρίσιμα) δισκογραφικά βήματα...
